The US government may be shut down, but not the Norse Course! Here's this weeks translation:

“Margt hefðir þú þat mátt vinna at mér hefði betr líkat, en várkynni ek þat hverjum manni þó hann veri líf sitt, ok með því at þú hefir gengit á mitt vald, þá mun ek þess ei svá greypiliga hefna sem vert er; en hefir þú ei spurt hversu þeim hefr af ferðar orðit sem hér hafa vetrvist tekit hjá oss?”

“Ekki kvíði ek ókomnum degi,” segir hann.

“Þat þikjumst ek þér” segir hon, “ok á krippubaknum þeim sem hjá þér stendr at þit þikist eiga nökkut undir ykkr. Hugsið svá yðvart mál at þér séuð mér ei synsamir ef ek vil senda yðr nökkut. Máttu ok til þess ætla,” segir hon, “at ek mun ætla þér þegjandi þörfina fyrir þat er þú hefir drepit Sigrgarð þó at vit bærum ei alla gæfu saman.”

“Ei má sá böl bera” segir hann, “sem ei þorir at bíða, ok munu vér þat áhætta.”

Sendi hann þá eptir varningi sínum ok lét heimbera, ok var þeim skiput ein steinhöll.

En er þeir komu þangat þá var þar myrkt, ok illa þefat. Stígandi segist fyrst vilja innganga. Stakk hann niðr króksviðunni, ok fann at holt var undir ok var þar tálgröf gjör í gólfit, ok skotit yfir þunnum skíðum ok breiddr á kögurr. Síðan rann hann yfir gröfina, ok segir þeim at ófært var. Knútr ok Hörðr stukku yfir tálgröfina, ok var þat vel tólf álnar. Stígandi krækti með krókssviðunni, ok kippti hinum yfir gröfina. Hörðr vildi fyrst niðr setjast. Settist hann niðr við dyrr utar ok brakaði mjök við. Framþrútin váru tjöldin. Hann setti krippuna upp við þilit ok váru þar menn undir með vápnum, ok kreisti hann líf frá þeim. Svá ók hann sér innar eptir höllinni, ok svá kringum hana, ok brakaði einart við, svá at undrum þótti gegna, en stundum skeldi hann herðunum upp á þilit. Var þá tekit af glugginum.

================ And the above passage divided by sentences ================

“Margt hefðir þú þat mátt vinna at mér hefði betr líkat, en várkynni ek þat hverjum manni þó hann veri líf sitt, ok með því at þú hefir gengit á mitt vald, þá mun ek þess ei svá greypiliga hefna sem vert er; en hefir þú ei spurt hversu þeim hefr af ferðar orðit sem hér hafa vetrvist tekit hjá oss?”

“Ekki kvíði ek ókomnum degi,” segir hann.

“Þat þikjumst ek þér” segir hon, “ok á krippubaknum þeim sem hjá þér stendr at þit þikist eiga nökkut undir ykkr. 

Hugsið svá yðvart mál at þér séuð mér ei synsamir ef ek vil senda yðr nökkut. 

Máttu ok til þess ætla,” segir hon, “at ek mun ætla þér þegjandi þörfina fyrir þat er þú hefir drepit Sigrgarð þó at vit bærum ei alla gæfu saman.”

“Ei má sá böl bera” segir hann, “sem ei þorir at bíða, ok munu vér þat áhætta.”

Sendi hann þá eptir varningi sínum ok lét heimbera, ok var þeim skiput ein steinhöll.

En er þeir komu þangat þá var þar myrkt, ok illa þefat. 

Stígandi segist fyrst vilja innganga. 

Stakk hann niðr króksviðunni, ok fann at holt var undir ok var þar tálgröf gjör í gólfit, ok skotit yfir þunnum skíðum ok breiddr á kögurr. 

Síðan rann hann yfir gröfina, ok segir þeim at ófært var. 

Knútr ok Hörðr stukku yfir tálgröfina, ok var þat vel tólf álnar. 

Stígandi krækti með krókssviðunni, ok kippti hinum yfir gröfina. 

Hörðr vildi fyrst niðr setjast. 

Settist hann niðr við dyrr utar ok brakaði mjök við. 

Framþrútin váru tjöldin. 

Hann setti krippuna upp við þilit ok váru þar menn undir með vápnum, ok kreisti hann líf frá þeim. 

Svá ók hann sér innar eptir höllinni, ok svá kringum hana, ok brakaði einart við, svá at undrum þótti gegna, en stundum skeldi hann herðunum upp á þilit. 

Var þá tekit af glugginum.