What better way to start the new year than translating a saga? Happy New Year everyone!

Þeir mættust nú Knútr ok Sigrgarðr. Knútr lagði til hans með kesjunni þeirri er ávallt varð manns bani. Sigrgarðr stökk í loptit, en spjótit kom í lokugatit á vindásinum ok gat hann ei aptr kippt. Sigrgarðr kom niðr á spjótskaptit ok braut í sundr fyrir framan hendr honum. Hjó hann þá til Knúts. Knútr sá ei færi sitt til úrræða, hljóp hann þá fyrir borð, sverðit kom á borðstokkinn, ok var undir járnboltr mikill. Kom sverðit í járnboltinn, ok stökk í sundr undir hjöltunum. Sigrgarðr stökk fyrir borð eptir Knúti, ok fundust þeir á mararbotnum ok var þeira atgangr bæði harðr ok langr, ok ætlaði hvárr at festa annan á grunni. Sigrgarðr hafði tekit í posann þann sem kerling hafði fengit honum, ok brugðit yfir andlit sér, ok mátti hann þá vera í kafi svá lengi sem hann vildi. Hann var þá svá líkr Knúti inum knappa at yfirlitum at hvárigan mátti frá öðrum kenna, en síðan sprengði hann Knút köfum. Síðan fór hann í öll hans klæði.

En þeir Stígandi ok Hörðr höfðu rutt skipin á meðan, ok gekk þeim þat vel, en þegar þeir skutu eða hjuggu til Harðar þá brá hann við ýmist dausnum eða krippunni, ok brotnaði hvert vápn sem þar kom í. Var þat allt jafndrjúgt at þeir höfðu rutt drekann, enda kom þá Knútr upp úr kafinu á þat skip sem næst var drekanum. Kallaði hann þá, ok bað menn ei berjast við höfuðlausa menn. Kvað Sigrgarð vera dauðan á mararbotni. Brá mönnum mjök við þessa sögu. Gafst þá upp bardaginn.

Fátt var fallit af liði Sigrgarðs; en mestr hluti var fallinn af liði Knúts. Bauð hann þá öllum mönnum grið sem með Sigrgarði höfðu verit. Þeir Hörðr ok Stígandi gengu til handa, ok sóru honum trúnaðareiða. En eptir þat bað Knútr alla þá menn sem með Sigrgarði höfðu verit sigla heim aptr í Garðaríki eðr hvert sem þeir vildi, ok ei vildi hann af þeira herfangi hafa at væri eins skildings. 

================ And the above passage divided by sentences ================

Þeir mættust nú Knútr ok Sigrgarðr. 

Knútr lagði til hans með kesjunni þeirri er ávallt varð manns bani. 

Sigrgarðr stökk í loptit, en spjótit kom í lokugatit á vindásinum ok gat hann ei aptr kippt. 

Sigrgarðr kom niðr á spjótskaptit ok braut í sundr fyrir framan hendr honum. 

Hjó hann þá til Knúts. 

Knútr sá ei færi sitt til úrræða, hljóp hann þá fyrir borð, sverðit kom á borðstokkinn, ok var undir járnboltr mikill. 

Kom sverðit í járnboltinn, ok stökk í sundr undir hjöltunum. 

Sigrgarðr stökk fyrir borð eptir Knúti, ok fundust þeir á mararbotnum ok var þeira atgangr bæði harðr ok langr, ok ætlaði hvárr at festa annan á grunni. 

Sigrgarðr hafði tekit í posann þann sem kerling hafði fengit honum, ok brugðit yfir andlit sér, ok mátti hann þá vera í kafi svá lengi sem hann vildi. 

Hann var þá svá líkr Knúti inum knappa at yfirlitum at hvárigan mátti frá öðrum kenna, en síðan sprengði hann Knút köfum. 

Síðan fór hann í öll hans klæði.

En þeir Stígandi ok Hörðr höfðu rutt skipin á meðan, ok gekk þeim þat vel, en þegar þeir skutu eða hjuggu til Harðar þá brá hann við ýmist dausnum eða krippunni, ok brotnaði hvert vápn sem þar kom í. 

Var þat allt jafndrjúgt at þeir höfðu rutt drekann, enda kom þá Knútr upp úr kafinu á þat skip sem næst var drekanum. 

Kallaði hann þá, ok bað menn ei berjast við höfuðlausa menn. 

Kvað Sigrgarð vera dauðan á mararbotni. 

Brá mönnum mjök við þessa sögu. 

Gafst þá upp bardaginn.

Fátt var fallit af liði Sigrgarðs; en mestr hluti var fallinn af liði Knúts. 

Bauð hann þá öllum mönnum grið sem með Sigrgarði höfðu verit. 

Þeir Hörðr ok Stígandi gengu til handa, ok sóru honum trúnaðareiða. 

En eptir þat bað Knútr alla þá menn sem með Sigrgarði höfðu verit sigla heim aptr í Garðaríki eðr hvert sem þeir vildi, ok ei vildi hann af þeira herfangi hafa at væri eins skildings.