Nú fréttast þessi tíðindi víða, ok þykir mönnum mikils um vert. Þótti mörgum góðr kostr þar sem Ingigerðr var, ok því réðu til ágætir menn at biðja hennar, en þat fórst öllum einn veg því hon lét alla drepa, ok binda höfuð þeira við garðstaura. En þeir menn sem sér tóku vetrvist hjá henni þá forréð hon alla, en tók fé þeira til sín. Varð hon af þessu víðfræg en ei vinsæl, ok þótti mönnum þetta mikil vandræði. Hon gaf sér ei mikit at þessu, ok helt uppteknum hætti.
Hon var á flesta hannyrði mjök kæn, ok barst þat víða, ok þótti því mörgum fýsiligt at fá hennar ef þess yrði auðit, stóð nú svá mikill ótti af hennar tiltektum at engi vágaði hennar at biðja, eðr nökkur viðskipti við hana at eiga, ok fór svá fram um hennar ráð, þangat til sem hon hafði þrjá vetr um tvítögt.
4. Tókum nú þar til máls sem Sigrgarðr er í hernaði. Honum varð gott til fjár ok mannorðs. Hafði hann þá aukit mikit um fjölmenni sitt; hafði hann nú fengit tíu skip skipuð með góðum drengjum. Hann var frægr af sínum hernaði, en sömu hélt hann í fram um kvennafarit.
Hann hefr nú frétt af meykonunginum í Tartaría ok fannst honum mikit um. Sét hafði hann margar hannyrðir þær sem meykonungrinn hafði gjört, ok þótti jafnt vera sem fölski allt þat sem aðrar gjörðu hjá því sem hon gjörði, en nú með því at hann treystir sér vel ok þóttist ei minna verðr eðr enn nökkuru framar enn þeir aðrir sem hennar höfðu beðit þá býr hann ferð sína austr í Tartaría.
En er hann kom fyrir hafnir þær er lágu fyrir borg meykonungsins hagaði hann svá siglingu sinni at þeim skyldi sem mest tilsýnast ok tilfinnast er fyrir váru.
================ And the above passage divided by sentences ================
Nú fréttast þessi tíðindi víða, ok þykir mönnum mikils um vert.
Þótti mörgum góðr kostr þar sem Ingigerðr var, ok því réðu til ágætir menn at biðja hennar, en þat fórst öllum einn veg því hon lét alla drepa, ok binda höfuð þeira við garðstaura.
En þeir menn sem sér tóku vetrvist hjá henni þá forréð hon alla, en tók fé þeira til sín.
Varð hon af þessu víðfræg en ei vinsæl, ok þótti mönnum þetta mikil vandræði.
Hon gaf sér ei mikit at þessu, ok helt uppteknum hætti.
Hon var á flesta hannyrði mjök kæn, ok barst þat víða, ok þótti því mörgum fýsiligt at fá hennar ef þess yrði auðit, stóð nú svá mikill ótti af hennar tiltektum at engi vágaði hennar at biðja, eðr nökkur viðskipti við hana at eiga, ok fór svá fram um hennar ráð, þangat til sem hon hafði þrjá vetr um tvítögt.
4. Tókum nú þar til máls sem Sigrgarðr er í hernaði.
Honum varð gott til fjár ok mannorðs.
Hafði hann þá aukit mikit um fjölmenni sitt; hafði hann nú fengit tíu skip skipuð með góðum drengjum.
Hann var frægr af sínum hernaði, en sömu hélt hann í fram um kvennafarit.
Hann hefr nú frétt af meykonunginum í Tartaría ok fannst honum mikit um.
Sét hafði hann margar hannyrðir þær sem meykonungrinn hafði gjört, ok þótti jafnt vera sem fölski allt þat sem aðrar gjörðu hjá því sem hon gjörði, en nú með því at hann treystir sér vel ok þóttist ei minna verðr eðr enn nökkuru framar enn þeir aðrir sem hennar höfðu beðit þá býr hann ferð sína austr í Tartaría.
En er hann kom fyrir hafnir þær er lágu fyrir borg meykonungsins hagaði hann svá siglingu sinni at þeim skyldi sem mest tilsýnast ok tilfinnast er fyrir váru.