Hjálmr bað Signýjar en Skjöldr bað Hildar. Hlégerðr var mjök eggjandi; konungr spurði dætr sínar hversu þeim væri um þetta gefit. Þær sögðust vera ungar ok óráðnar mjök, en vita lítit hvat mönnum þeir væri. Þá mælti Ingigerðr til föður síns: “Margir menn undrast þat at þú leggr svá mikit upp á fólk þetta er menn vita engi skil á, ok grunar suma um þá sem yðrir vinir eru hvat konu at drottningin er sem þér haldið svá mikit til, en ef systr mínar vildu mín ráð hafa, þá skyldu þær bíða betra gjaforðs enn þessa, ok ætla ek lítit fyrir því.” “Snemma þyki mér þú vilja bera mik ráðum,” segir konungr, en þær systr sögðu báðar at þær skyldu fyrr ógiptar alla æfi “en við eigum þessa menn.” Lýkr þar þeira tali at sinni. Segir konungr Hlégerði tal þeira, en hon sagði, at sér þætti hann gjöra sik at lítilmenni, at hann léti börn ráða fyrir sik. Varð þeim þá at orðum nökkut.

Þessa nótt ina næstu varð konungr bráðdauðr. Um morguninn spurðist þetta um borgina. Kom Hlégerðr með þessi tíðindi til Ingigerðar “Ok vil ek ekki annat,” segir hon, “at vit látum batna með okkr, ok muntu gipta systr þínar bræðrum mínum ok skal ek þá fá þér miklu betri gipting.”

“Auðna mun ráða giptingu minni,” segir Ingigerðr, “en ei mun ek því launa þér at þú hefr myrt föður minn at eiga mörg mök við þik. Heldr skaltu heðan í burt verða í dag ok aldrei aptr koma, ok báðir þínir bræðr ok farið til þess eðlis sem þér eruð til sköpuð, því at þér meguð heita tröll.”

================ And the above passage divided by sentences ================

Hjálmr bað Signýjar en Skjöldr bað Hildar. 

Hlégerðr var mjök eggjandi; konungr spurði dætr sínar hversu þeim væri um þetta gefit. 

Þær sögðust vera ungar ok óráðnar mjök, en vita lítit hvat mönnum þeir væri. 

Þá mælti Ingigerðr til föður síns: “Margir menn undrast þat at þú leggr svá mikit upp á fólk þetta er menn vita engi skil á, ok grunar suma um þá sem yðrir vinir eru hvat konu at drottningin er sem þér haldið svá mikit til, en ef systr mínar vildu mín ráð hafa, þá skyldu þær bíða betra gjaforðs enn þessa, ok ætla ek lítit fyrir því.” 

“Snemma þyki mér þú vilja bera mik ráðum,” segir konungr, en þær systr sögðu báðar at þær skyldu fyrr ógiptar alla æfi “en við eigum þessa menn.” 

Lýkr þar þeira tali at sinni. 

Segir konungr Hlégerði tal þeira, en hon sagði, at sér þætti hann gjöra sik at lítilmenni, at hann léti börn ráða fyrir sik. 

Varð þeim þá at orðum nökkut.

Þessa nótt ina næstu varð konungr bráðdauðr. 

Um morguninn spurðist þetta um borgina. 

Kom Hlégerðr með þessi tíðindi til Ingigerðar “Ok vil ek ekki annat,” segir hon, “at vit látum batna með okkr, ok muntu gipta systr þínar bræðrum mínum ok skal ek þá fá þér miklu betri gipting.”

“Auðna mun ráða giptingu minni,” segir Ingigerðr, “en ei mun ek því launa þér at þú hefr myrt föður minn at eiga mörg mök við þik. 

Heldr skaltu heðan í burt verða í dag ok aldrei aptr koma, ok báðir þínir bræðr ok farið til þess eðlis sem þér eruð til sköpuð, því at þér meguð heita tröll.”