Hann færði sér þat vel í nyt því hann var svá tilhallr við konurnar, at hann missti aldrei einhverja, ok þótti þat mörgum mikit at um hans ráð at hann fekk aldrei svá væna konu eðr velættaða at hann sinnti lengr enn þrjár nætr, ok þótti ríkum mönnum mikil smán í at þeira frændkonur eðr dætr váru svívirðar. En þeir urðu sjálfir svábúit at hafa, en engi þorði um at vanda. Menn Sigrgarðs vöndu sik mjök eptir honum um kvennafarit. Urðu þeir af því ei vinsælir en af þessu urðu þeir víðfrægir. Sigrgarðr fór í hernað stundum ok veitti honum þat vel því at hann hafði sigr hvar sem hann barðist. Stundum fór hann fyrir land fram at skemta sér; sömu hélt hann fram um kvennafarit i hverju landi sem hann var.

 þenna tíma réð fyrir austr i Tartaría konungr sá er Hergeirr hét. Hann var gamall. Hann átti þrjár dætr: ein hét Hildr, önnur Signý; Ingigerðr hét hin elsta. Hon var allra meyja fríðust. Hergeirr hafði snemma misst drottningar sinnar. Váru dætr hans þá ungar en síðan tók hann at sér þá konu er Hlégerðr hét. Ókunnig var mönnum ætt hennar. Hon átti tvá bræðr. Þeir váru miklir fyrir sér. Hét annarr Skjöldr en annarr Hjálmr. Konungr hélt mikit af þeim. Ei váru þeir þokkasælir af alþýðu. Hlégerðr var mikil fyrir sér; konungr var henni eptirlátr. Ekki fell mjök á með þeim Ingigerði ok Hlégerði.

================ And the above passage divided by sentences ================

Hann færði sér þat vel í nyt því hann var svá tilhallr við konurnar, at hann missti aldrei einhverja, ok þótti þat mörgum mikit at um hans ráð at hann fekk aldrei svá væna konu eðr velættaða at hann sinnti lengr enn þrjár nætr, ok þótti ríkum mönnum mikil smán í at þeira frændkonur eðr dætr váru svívirðar. 

En þeir urðu sjálfir svábúit at hafa, en engi þorði um at vanda. 

Menn Sigrgarðs vöndu sik mjök eptir honum um kvennafarit. 

Urðu þeir af því ei vinsælir en af þessu urðu þeir víðfrægir. 

Sigrgarðr fór í hernað stundum ok veitti honum þat vel því at hann hafði sigr hvar sem hann barðist. 

Stundum fór hann fyrir land fram at skemta sér; sömu hélt hann fram um kvennafarit i hverju landi sem hann var.

þenna tíma réð fyrir austr i Tartaría konungr sá er Hergeirr hét. 

Hann var gamall. 

Hann átti þrjár dætr: ein hét Hildr, önnur Signý; Ingigerðr hét hin elsta. 

Hon var allra meyja fríðust. 

Hergeirr hafði snemma misst drottningar sinnar. 

Váru dætr hans þá ungar en síðan tók hann at sér þá konu er Hlégerðr hét. 

Ókunnig var mönnum ætt hennar. 

Hon átti tvá bræðr. 

Þeir váru miklir fyrir sér. 

Hét annarr Skjöldr en annarr Hjálmr. 

Konungr hélt mikit af þeim. 

Ei váru þeir þokkasælir af alþýðu. 

Hlégerðr var mikil fyrir sér; konungr var henni eptirlátr. 

Ekki fell mjök á með þeim Ingigerði ok Hlégerði.