Melsnati hét þræll. Hann var mikill ok sterkr svá at hann hafði tólf karla afl til hvers sem hann gekk. Úlfr beiddi at Melsnati skyldi drepa annanhvárn þeira bræðra karlssona. Var nú leikit af kappi um daginn. Sló Melsnati knöttinn yfir höfuð Högna. Varð hann langt at elta hann. Högni sótti knöttinn ok bar ólatliga, en Úlfr henti knöttinn, ok snaraði til Sigmundar. Kom á kinnbeinit ok sprakk fyrir, ok varð þat mikit sár. Sigmundr snaraði knettinum at Melsnata, en Úlfr hljóp fyrir ok náði knettinum ok snaraði at Högna. Högni henti knöttinn. Melsnati hljóp þá at Sigmundi, ok rak báða knefana fyrir brjóst honum svá hann hopaði um tvö fet aptr. Úlfr sló til Sigmundar með knattdrepunni, en hann brá fyrir manni. Brotnaði hausinn í þeim. Högni greip í hönd honum ok sleit af honum í axlarliðnum, ok sló á nasir Úlfi svá hann fell ok kom höfuðit á stein. Brotnaði hausinn ok varð þat hans bani.

Nú hlupu menn til vopna. Þá kom Sigrgarðr konungsson ok stóð fyrir þeim bræðrum. Var þá sagt til konungi. Sigrgarðr kom hesti undir þá karlssonu, ok komust þeir i skóginn í því konungr kom, ok var þá inn reiðasti, ok lét leita þeira. Fundust þeir ei. Lét konungr gjöra þá útlæga, dræpa ok tiltæka, hvar sem þeir yrði fundnir. Fréttist nú ei til þeira lengi.

2  Sigrgarðr bað föður sinn fá sér lén nökkut þat er hann mætti halda sik ok sína menn. Konungr fekk honum einn kastala ríkan ok þrjú skip ef honum þætti skemmtan at fara af landi burt. Sigrgarðr valdi sér unga menn ok fríða ok frækna, ok mjök eptir skaplindi sínu. En hann var svá fríðr maðr sýnum at engi kona geymdi sín fyrir honum.

================ And the above passage divided by sentence ================

Melsnati hét þræll. 

Hann var mikill ok sterkr svá at hann hafði tólf karla afl til hvers sem hann gekk. 

Úlfr beiddi at Melsnati skyldi drepa annanhvárn þeira bræðra karlssona. 

Var nú leikit af kappi um daginn. 

Sló Melsnati knöttinn yfir höfuð Högna. 

Varð hann langt at elta hann. 

Högni sótti knöttinn ok bar ólatliga, en Úlfr henti knöttinn, ok snaraði til Sigmundar. 

Kom á kinnbeinit ok sprakk fyrir, ok varð þat mikit sár. 

Sigmundr snaraði knettinum at Melsnata, en Úlfr hljóp fyrir ok náði knettinum ok snaraði at Högna. 

Högni henti knöttinn. 

Melsnati hljóp þá at Sigmundi, ok rak báða knefana fyrir brjóst honum svá hann hopaði um tvö fet aptr. 

Úlfr sló til Sigmundar með knattdrepunni, en hann brá fyrir manni. 

Brotnaði hausinn í þeim. 

Högni greip í hönd honum ok sleit af honum í axlarliðnum, ok sló á nasir Úlfi svá hann fell ok kom höfuðit á stein. 

Brotnaði hausinn ok varð þat hans bani.

Nú hlupu menn til vopna. 

Þá kom Sigrgarðr konungsson ok stóð fyrir þeim bræðrum. 

Var þá sagt til konungi. 

Sigrgarðr kom hesti undir þá karlssonu, ok komust þeir i skóginn í því konungr kom, ok var þá inn reiðasti, ok lét leita þeira. 

Fundust þeir ei. 

Lét konungr gjöra þá útlæga, dræpa ok tiltæka, hvar sem þeir yrði fundnir. 

Fréttist nú ei til þeira lengi.

2  Sigrgarðr bað föður sinn fá sér lén nökkut þat er hann mætti halda sik ok sína menn. 

Konungr fekk honum einn kastala ríkan ok þrjú skip ef honum þætti skemmtan at fara af landi burt. 

Sigrgarðr valdi sér unga menn ok fríða ok frækna, ok mjök eptir skaplindi sínu. 

En hann var svá fríðr maðr sýnum at engi kona geymdi sín fyrir honum.