Þeir frétta nú, at þeir eru við land komnir Hárekr konungr ok synir hans, ok var nú eigi þusulaust. Lét Herrauðr nú leggja út skipum sínum á móti þeim; hafði hann lið mikit ok frítt ok þó miklu minna en þeir Hárekr. Lagði sínu skipi á móti konungi Smiðr Þvarason, en Bósi móti Hræreki, Herrauðr á móti Siggeiri, ok þurfti þar eigi at sökum at spyrja, ok tekst með þeim bardagi mjök harðr, ok váru hvárirtveggju inir áköfustu.

Ok er bardaginn hafði eigi lengi staðit, réð Siggeirr til uppgöngu á skip Herrauðs ok varð skjótt mannsbani. Sniðill hét stafnbúi Herrauðar. Hann skaut spjóti at Siggeiri. Hann tók spjótit á lofti ok skaut aftr at þeim, er sendi. Spjótit flaug í gegnum Sniðil ok svá langt í skipsstafninn, at hann nisti hann þar við. Herrauðr sneri nú í móti Siggeiri ok leggr til hans með atgeir, svá at gekk í gegnum skjöldinn, en Siggeirr snaraði svá hart skjöldinn, at Herrauði varð lauss atgeirrinn, en hann hjó til Herrauðar, ok kom á hjálminn ok tók af fjórðunginn, ok fylgdi þar it hægra eyrat. En Herrauðr greip upp eina stóra ruddu af þiljunum ok laust á nasir honum, svá at hjálmblikit gekk at andlitinu, ok brotnaði í honum nefit ok ór honum allar tennrnar, ok stökk hann öfugr aftr á skip sitt ok fell þá í óvit ok lá mjök lengi.

Smiðr barðist drengiliga. Hárekr konungr komst upp á skip hans við tólfta mann ok ryðst um fast. Smiðr snýr nú á mót honum ok hjó til hans með saxi því, sem Busla kerling hafði gefit honum, því at hann bitu eigi atkvæðalaus vápn. Höggit kom framan um þverar tennrnar, ok brotnuðu þær ór honum allar, gómbeinit brotnaði ok varrirnar sprungu báðar, ok hljóp þar ór blóð mikit. En við þetta högg brá honum svá, at hann varð at flugdreka ok spjó eitri yfir skipit, ok fengu margir menn bana. Hann steypti sér niðr at Smið ok gleypti hann ok svelgir honum niðr í sik.

================ And the above passage divided by sentences ================

Þeir frétta nú, at þeir eru við land komnir Hárekr konungr ok synir hans, ok var nú eigi þusulaust. 

Lét Herrauðr nú leggja út skipum sínum á móti þeim; hafði hann lið mikit ok frítt ok þó miklu minna en þeir Hárekr. 

Lagði sínu skipi á móti konungi Smiðr Þvarason, en Bósi móti Hræreki, Herrauðr á móti Siggeiri, ok þurfti þar eigi at sökum at spyrja, ok tekst með þeim bardagi mjök harðr, ok váru hvárirtveggju inir áköfustu.

Ok er bardaginn hafði eigi lengi staðit, réð Siggeirr til uppgöngu á skip Herrauðs ok varð skjótt mannsbani. 

Sniðill hét stafnbúi Herrauðar. 

Hann skaut spjóti at Siggeiri. 

Hann tók spjótit á lofti ok skaut aftr at þeim, er sendi. 

Spjótit flaug í gegnum Sniðil ok svá langt í skipsstafninn, at hann nisti hann þar við. 

Herrauðr sneri nú í móti Siggeiri ok leggr til hans með atgeir, svá at gekk í gegnum skjöldinn, en Siggeirr snaraði svá hart skjöldinn, at Herrauði varð lauss atgeirrinn, en hann hjó til Herrauðar, ok kom á hjálminn ok tók af fjórðunginn, ok fylgdi þar it hægra eyrat. 

En Herrauðr greip upp eina stóra ruddu af þiljunum ok laust á nasir honum, svá at hjálmblikit gekk at andlitinu, ok brotnaði í honum nefit ok ór honum allar tennrnar, ok stökk hann öfugr aftr á skip sitt ok fell þá í óvit ok lá mjök lengi.

Smiðr barðist drengiliga. 

Hárekr konungr komst upp á skip hans við tólfta mann ok ryðst um fast. 

Smiðr snýr nú á mót honum ok hjó til hans með saxi því, sem Busla kerling hafði gefit honum, því at hann bitu eigi atkvæðalaus vápn. 

Höggit kom framan um þverar tennrnar, ok brotnuðu þær ór honum allar, gómbeinit brotnaði ok varrirnar sprungu báðar, ok hljóp þar ór blóð mikit. 

En við þetta högg brá honum svá, at hann varð at flugdreka ok spjó eitri yfir skipit, ok fengu margir menn bana. 

Hann steypti sér niðr at Smið ok gleypti hann ok svelgir honum niðr í sik.