Hún brá við hart ok mælti: "Þú hleyptir inn sponsinu um augat, karlmaðr," kvað hún.

"Ek skal ná því ór aftr," segir hann, "eða hversu varð þér við?"

"Svá dátt sem ek hefði drukkit ferskan mjöð," kvað hún, "ok haf þú sem vakrast í auganu þvegilinn," sagði hún.

Hann sparir nú ekki af, þar til at hana velgdi alla, svá at henni lá við at klígja, ok bað hann þá at hætta. Þau tóku nú hvíld, ok spyrr hún nú, hvat manna hann væri. Hann sagði it sanna ok spyrr, hvárt hún væri nokkut í kærleikum við Eddu konungsdóttur. Hún sagðist oft koma í skemmu konungsdóttur ok vera þar vel tekin.

"Ek mun hafa þik at trúnaðarmanni," sagði hann, "ok vil ek gefa þér til þrjár merkr silfrs, at þú komir konungsdóttur í skóginn til mín."

Hann tók nú ór pungi sínum þrjár valhnetr. Þær váru sem á gull sæi. Hann fekk henni þær ok bað hana segja konungsdóttur, at hún vissi einn þann lund í skóginum, at slíkar hnetr væri nógar.

Hún sagði konungsdóttur eigi upporpna fyrir einum ok sagði henni fylgja at jafnaði gelding þann, "er Skálkr heitir ok er svá sterkr, at hann hefir tólf karla afl, hvat sem reyna þarf."

Bósi kvaðst þat eigi hirða, ef ekki væri við fleirum at sjá.

Um morguninn snemma fór hún at finna konungsdóttur ok sýnir henni gullhnetrnar ok sagðist vita, hvar slíkar mætti nógar finna.

"Förum þangat sem fyrst," segir konungsdóttir, "ok þrællinn með okkr." Ok svá gera þau.

Þeir kompánar váru nú komnir í skóginn ok snúa til móts við þau. Bósi heilsar jungfrúnni ok spyrr, hví hún ferr svá einmana. Hún kvað eigi hættligt um þat.

"Þat er nú sem takast vill," segir Bósi, "ok ger nú hvárt er þú vilt, at fara með mér viljug eða geri ek skyndibrúðlaup til þín hér í skóginum."

=============== And the above passage divided by sentences ==============

Hún brá við hart ok mælti: "Þú hleyptir inn sponsinu um augat, karlmaðr," kvað hún.

"Ek skal ná því ór aftr," segir hann, "eða hversu varð þér við?"

"Svá dátt sem ek hefði drukkit ferskan mjöð," kvað hún, "ok haf þú sem vakrast í auganu þvegilinn," sagði hún.

Hann sparir nú ekki af, þar til at hana velgdi alla, svá at henni lá við at klígja, ok bað hann þá at hætta. 

Þau tóku nú hvíld, ok spyrr hún nú, hvat manna hann væri. 

Hann sagði it sanna ok spyrr, hvárt hún væri nokkut í kærleikum við Eddu konungsdóttur. 

Hún sagðist oft koma í skemmu konungsdóttur ok vera þar vel tekin.

"Ek mun hafa þik at trúnaðarmanni," sagði hann, "ok vil ek gefa þér til þrjár merkr silfrs, at þú komir konungsdóttur í skóginn til mín."

Hann tók nú ór pungi sínum þrjár valhnetr. 

Þær váru sem á gull sæi. 

Hann fekk henni þær ok bað hana segja konungsdóttur, at hún vissi einn þann lund í skóginum, at slíkar hnetr væri nógar.

Hún sagði konungsdóttur eigi upporpna fyrir einum ok sagði henni fylgja at jafnaði gelding þann, "er Skálkr heitir ok er svá sterkr, at hann hefir tólf karla afl, hvat sem reyna þarf."

Bósi kvaðst þat eigi hirða, ef ekki væri við fleirum at sjá.

Um morguninn snemma fór hún at finna konungsdóttur ok sýnir henni gullhnetrnar ok sagðist vita, hvar slíkar mætti nógar finna.

"Förum þangat sem fyrst," segir konungsdóttir, "ok þrællinn með okkr." 

Ok svá gera þau.

Þeir kompánar váru nú komnir í skóginn ok snúa til móts við þau. 

Bósi heilsar jungfrúnni ok spyrr, hví hún ferr svá einmana. 

Hún kvað eigi hættligt um þat.

"Þat er nú sem takast vill," segir Bósi, "ok ger nú hvárt er þú vilt, at fara með mér viljug eða geri ek skyndibrúðlaup til þín hér í skóginum."