Sakna þeir nú vinar í stað ok taka nú ráðagerðir sínar, ok sótti Bósi föður sinn at ráðum, en hann sagði, at þeir mundu verða of seinir, ef þeir söfnuðu liði miklu, ok því sagði hann, at þeir mundu heldr ná konungsdóttur með djúpsettum ráðum ok snörum atburðum, ok var nú þetta ráðit, at þeir bjuggu eitt skip ok á þrjá tigi manna. Smiðr skyldi nú fara með þeim ok hafa alla forsögn um þeira ferð. Karl lagði þeim mörg ráð ok þau Busla. Sigldu þeir nú, þegar þeir váru búnir. Smiðr hafði byr ávallt, þá er hann stýrði, ok varð þeira ferð með meira flýti en líkendi mundi á þykkja, ok kómu þeir nú vánum bráðara austr á Glæsivöllu ok lögðu skipi sínu undir einn eyðiskóg. Smiðr hafi hulinshjálm yfir skipi þeira.

Þeir gengu á land upp Herrauðr ok Bósi. Þeir kómu at húsabæ litlum ok kyrfiligum. Þar bjó karl ok kerling. Þau áttu dóttur væna ok vel kunnandi. Bóndi bauð þeim nætrgreiða; þat þágu þeir. Þar váru góð hýbýli.

Þeim var unninn góðr beini, ok váru tekin upp borð ok gefit mungát at drekka. Bóndi var fálátr ok óspurull. Bóndadóttir var þar mannúðigust, ok skenkti hún gestum. Bósi var glaðkátr ok gerði henni smáglingrur; hún gerði honum ok svá í móti.

Um kveldit var þeim fylgt at sofa, en þegar at ljós var slokit, þá kom Bögu-Bósi þar, sem bóndadóttir lá, ok lyfti klæði af henni. Hún spurði, hvat þar væri, en Bögu-Bósi sagði til sín.

"Hvat viltu hingat?" sagði hún.

"Ek vil brynna fola mínum í vínkeldu þinni," sagði hann.

"Mun þat hægt vera, maðr minn?" sagði hún; "eigi er hann vanr þvílíkum brunnhúsum, sem ek hefi."

"Ek skal leiða hann at fram," sagði hann, "ok hrinda honum á kaf, ef hann vill eigi öðruvísi drekka."

"Hvar er folinn þinn, hjartavinrinn minn?" sagði hún.

"Á millum fóta mér, ástin mín," kvað hann, "ok tak þú á honum ok þó kyrrt, því at hann er mjök styggr."

================ And the above passage divided by sentences ================

Sakna þeir nú vinar í stað ok taka nú ráðagerðir sínar, ok sótti Bósi föður sinn at ráðum, en hann sagði, at þeir mundu verða of seinir, ef þeir söfnuðu liði miklu, ok því sagði hann, at þeir mundu heldr ná konungsdóttur með djúpsettum ráðum ok snörum atburðum, ok var nú þetta ráðit, at þeir bjuggu eitt skip ok á þrjá tigi manna. 

Smiðr skyldi nú fara með þeim ok hafa alla forsögn um þeira ferð. 

Karl lagði þeim mörg ráð ok þau Busla. 

Sigldu þeir nú, þegar þeir váru búnir. 

Smiðr hafði byr ávallt, þá er hann stýrði, ok varð þeira ferð með meira flýti en líkendi mundi á þykkja, ok kómu þeir nú vánum bráðara austr á Glæsivöllu ok lögðu skipi sínu undir einn eyðiskóg. 

Smiðr hafi hulinshjálm yfir skipi þeira.

Þeir gengu á land upp Herrauðr ok Bósi. 

Þeir kómu at húsabæ litlum ok kyrfiligum. 

Þar bjó karl ok kerling. 

Þau áttu dóttur væna ok vel kunnandi. 

Bóndi bauð þeim nætrgreiða; þat þágu þeir. 

Þar váru góð hýbýli.

Þeim var unninn góðr beini, ok váru tekin upp borð ok gefit mungát at drekka. 

Bóndi var fálátr ok óspurull. 

Bóndadóttir var þar mannúðigust, ok skenkti hún gestum. 

Bósi var glaðkátr ok gerði henni smáglingrur; hún gerði honum ok svá í móti.

Um kveldit var þeim fylgt at sofa, en þegar at ljós var slokit, þá kom Bögu-Bósi þar, sem bóndadóttir lá, ok lyfti klæði af henni. 

Hún spurði, hvat þar væri, en Bögu-Bósi sagði til sín.

"Hvat viltu hingat?" sagði hún.

"Ek vil brynna fola mínum í vínkeldu þinni," sagði hann.

"Mun þat hægt vera, maðr minn?" sagði hún; "eigi er hann vanr þvílíkum brunnhúsum, sem ek hefi."

"Ek skal leiða hann at fram," sagði hann, "ok hrinda honum á kaf, ef hann vill eigi öðruvísi drekka."

"Hvar er folinn þinn, hjartavinrinn minn?" sagði hún.

"Á millum fóta mér, ástin mín," kvað hann, "ok tak þú á honum ok þó kyrrt, því at hann er mjök styggr."