En karl kvaðst þat eigi vita, en hann sagði þó, at tveir gauzkir menn hefði legit undir Vínuskógi mjök lengi, ok hét annarr Herrauðr, en annarr Bögu-Bósi, ok kvað hann þá sér þykkja líkasta til at hafa gert slíkt stórræði. En bóndadóttir sagðist hafa fundit þá á veginum, þá þeir fóru til skips, ok þeir höfðu með sér Hleiði, systur Goðmundar konungs af Glæsivöllum, ok sögðu hennar til sín leita mega, ef nokkurr vilda hana finna.

Ok sem þeir urðu þessa vísir, sögðu þeir þetta konungi, ok söfnuðu þeir nú liði um allt Bjarmaland ok fengu þar þrjú skip ok tuttugu ok sigldu síðan til Gautlands ok kómu þar þann tíma, sem þeir fóstbræðr váru í bardaganum á Brávöllum, ok var Hringr konungr fámennr heima, ok buðu þeir honum þegar bardaga eða gefa upp meyna. Konungr kjöri heldr at berjast, ok urðu þar skjót umskipti. Fell þar Hringr konungr ok mestr hluti liðs hans. Tóku þeir nú meyna, en ræntu fé öllu ok fóru í burt síðan ok léttu eigi, fyrr en þeir kómu heim á Glæsivöllu, ok varð Goðmundr konungr feginn systur sinni ok þakkaði þeim vel fyrir ferðina, ok þótti hún orðin in frægasta. Siggeirr biðr nú Hleiðar, en hún var treg til þess ok kvað þat makligt, at sá nyti sín, er hana frelsaði ór tröllahöndum.

Konungr kvað Siggeir vel hafa til hennar unnit ok segist eiga at ráða gifting hennar, - "ok skal eigi útlendum höfðingjum gagnast at eiga þik, ef þú vilt eigi várum ráðum hlíta," ok varð nú svá at vera sem konungr vildi.

Ok látum þá nú búast við brúðlaupi sínu, því at þeir hyggja nú gott til sín, en þat mætti verða, at beinaspjöll yrði á boðinu.

11. Bósi fekk fregnir af Glæsivöllum.

Þar er nú til máls at taka, at þeir Herrauðr ok Bósi kómu heim í Gautland hálfum mánuði síðar en þeir Siggeirr sigldu í burt.

================ And the above passage divided by sentences ================

En karl kvaðst þat eigi vita, en hann sagði þó, at tveir gauzkir menn hefði legit undir Vínuskógi mjök lengi, ok hét annarr Herrauðr, en annarr Bögu-Bósi, ok kvað hann þá sér þykkja líkasta til at hafa gert slíkt stórræði. 

En bóndadóttir sagðist hafa fundit þá á veginum, þá þeir fóru til skips, ok þeir höfðu með sér Hleiði, systur Goðmundar konungs af Glæsivöllum, ok sögðu hennar til sín leita mega, ef nokkurr vilda hana finna.

Ok sem þeir urðu þessa vísir, sögðu þeir þetta konungi, ok söfnuðu þeir nú liði um allt Bjarmaland ok fengu þar þrjú skip ok tuttugu ok sigldu síðan til Gautlands ok kómu þar þann tíma, sem þeir fóstbræðr váru í bardaganum á Brávöllum, ok var Hringr konungr fámennr heima, ok buðu þeir honum þegar bardaga eða gefa upp meyna. 

Konungr kjöri heldr at berjast, ok urðu þar skjót umskipti. 

Fell þar Hringr konungr ok mestr hluti liðs hans. 

Tóku þeir nú meyna, en ræntu fé öllu ok fóru í burt síðan ok léttu eigi, fyrr en þeir kómu heim á Glæsivöllu, ok varð Goðmundr konungr feginn systur sinni ok þakkaði þeim vel fyrir ferðina, ok þótti hún orðin in frægasta. 

Siggeirr biðr nú Hleiðar, en hún var treg til þess ok kvað þat makligt, at sá nyti sín, er hana frelsaði ór tröllahöndum.

Konungr kvað Siggeir vel hafa til hennar unnit ok segist eiga at ráða gifting hennar, - "ok skal eigi útlendum höfðingjum gagnast at eiga þik, ef þú vilt eigi várum ráðum hlíta," ok varð nú svá at vera sem konungr vildi.

Ok látum þá nú búast við brúðlaupi sínu, því at þeir hyggja nú gott til sín, en þat mætti verða, at beinaspjöll yrði á boðinu.

11. Bósi fekk fregnir af Glæsivöllum.

Þar er nú til máls at taka, at þeir Herrauðr ok Bósi kómu heim í Gautland hálfum mánuði síðar en þeir Siggeirr sigldu í burt.