Hann horfir beint í móti dyrum ok þekkir hvat, er inn kemr, ok er því engu lífs at vænta, sem verðr fyrir hans klóagangi eða eitri. Þræll einn er í hofinu; hann vaktar mat gyðjunni. Tvævetra kvígu þarf hún í mál. Undir þessum gammi er egg þat, sem þú ert eftir sendr. Griðungr einn er í hofinu, trylldr ok blótaðr. Hann er bundinn með járnviðjum. Hann skal skjóta kvíguna, ok blandast þá ólyfjan við hana, ok tryllast þeir allir, sem af eta. Hana skal matgera fyrir Hleiði konungs systur, ok verðr hún þá líka tröll, sem hofgyðjan var áðr. Nú þykkir mér óvænt um, at þú munir sigra óvætti þessa, við svá mikinn tröllskap sem um er at eiga."

Bósi þakkar henni nú sögu sína ok gerði henni góðan danganda í skemmtanarlaun, ok fór þá báðum vel, ok sváfu þau nú allt til dags. En at morgi fór hann til Herrauðar ok sagði honum, hvat hann hafði frétt, ok dvöldust þeir þar þrjár nætr, ok sagði bóndadóttir þeim, hvat þeir skyldu stefna til hofsins, ok bað hún vel fyrir þeim at skilnaði. Fara þeir nú leið sína.

Ok einn morgin snemma sá þeir, hvar maðr fór mikill vexti í grám kufli. Hann leiddi með sér naut. Þeir þóttust vita, at þat mundi vera þrællinn, ok stilltu þeir nú at honum. Bósi sló hann kylfuhögg svá stórt, at þat var hans bani. Síðan drápu þeir kvíguna ok flógu af henni belg ok stöppuðu upp með mosa ok lyng. Herrauðr fór í kufl þrælsins ok leiddi eftir sér kvígubelginn, en Bósi steypti kápu sinni yfir þrælinn ok bar hann á baki sér, þangat til at þeir sá hofit. Þá tók Bósi spjót sitt ok rak í rass þrælnum ok neðan eftir honum endilöngum, svá at oddrinn kom út við herðarnar. Ganga þeir nú at hofinu. Herrauðr gekk inn í hofit í búningi þrælsins. Hofgyðjan var þá í svefni.

================ And the above passage, divided by sentences ================

Hann horfir beint í móti dyrum ok þekkir hvat, er inn kemr, ok er því engu lífs at vænta, sem verðr fyrir hans klóagangi eða eitri. 

Þræll einn er í hofinu; hann vaktar mat gyðjunni. 

Tvævetra kvígu þarf hún í mál. 

Undir þessum gammi er egg þat, sem þú ert eftir sendr. 

Griðungr einn er í hofinu, trylldr ok blótaðr. 

Hann er bundinn með járnviðjum. 

Hann skal skjóta kvíguna, ok blandast þá ólyfjan við hana, ok tryllast þeir allir, sem af eta. 

Hana skal matgera fyrir Hleiði konungs systur, ok verðr hún þá líka tröll, sem hofgyðjan var áðr. 

Nú þykkir mér óvænt um, at þú munir sigra óvætti þessa, við svá mikinn tröllskap sem um er at eiga."

Bósi þakkar henni nú sögu sína ok gerði henni góðan danganda í skemmtanarlaun, ok fór þá báðum vel, ok sváfu þau nú allt til dags. 

En at morgi fór hann til Herrauðar ok sagði honum, hvat hann hafði frétt, ok dvöldust þeir þar þrjár nætr, ok sagði bóndadóttir þeim, hvat þeir skyldu stefna til hofsins, ok bað hún vel fyrir þeim at skilnaði. 

Fara þeir nú leið sína.

Ok einn morgin snemma sá þeir, hvar maðr fór mikill vexti í grám kufli. 

Hann leiddi með sér naut. 

Þeir þóttust vita, at þat mundi vera þrællinn, ok stilltu þeir nú at honum. 

Bósi sló hann kylfuhögg svá stórt, at þat var hans bani. 

Síðan drápu þeir kvíguna ok flógu af henni belg ok stöppuðu upp með mosa ok lyng. 

Herrauðr fór í kufl þrælsins ok leiddi eftir sér kvígubelginn, en Bósi steypti kápu sinni yfir þrælinn ok bar hann á baki sér, þangat til at þeir sá hofit. 

Þá tók Bósi spjót sitt ok rak í rass þrælnum ok neðan eftir honum endilöngum, svá at oddrinn kom út við herðarnar. 

Ganga þeir nú at hofinu. 

Herrauðr gekk inn í hofit í búningi þrælsins. 

Hofgyðjan var þá í svefni.