New year, new passage for translation:

6. Konungr sendi Bósa forsending.

At morgni dags er konungr snemma uppi ok lét blása til þings, ok váru þeir þangat leiddir Herrauðr ok Bósi. Konungr spyrr þá ráðgjafa sína, hvat við þá skyldi gera, en flestir báðu hann vægja við Herrauð.

Þá mælti konungr til hans: "Lítils viltu virða mik," segir hann, "en nú vil ek gera þat fyrir bæn vina minna, at Bósi skal hafa lífs grið ok lima, ok skal hann fara ór landi ok koma eigi aftr, fyrr en hann fær mér þat gammsegg, at skrifat er allt með gullstöfum utan, ok erum vit þá sáttir, en elligar skal hann heita hvers manns níðingr. En Herrauðr fari hvárt, er hann vill, at fylgja Bósa, eða geri hvert ráð fyrir sér, sem hann vill, því at eigi munum vit samvistum saman vera at svá búnu."

Váru þeir þá leystir báðir, ok fóru þeir þá til Þvara karls ok váru hjá honum um vetrinn. En er váraði, bjuggu þeir ferð sína ór landi ok höfðu eitt skip ok á fjóra menn ok tuttugu, ok fóru þeir mjök at tilvísan Buslu, ok heldu þeir í Austrveg ok kómu undir Bjarmaland ok lögðu undir einn eyðiskóg.

7. Þeir Bósi gistu at Hóketils.

Hárekr hét sá konungr, er þar réð þá fyrir. Hann var kvángaðr ok átti tvá sonu. Hét annarr Hrærekr, en annarr Siggeirr. Þeir váru kappar miklir ok hirðmenn Goðmundar konungs á Glæsivöllum ok landvarnarmenn hans. Dóttir konungs hét Edda. Hún var fríð sýnum ok um flesta hluti vel kunnandi.

Nú er at segja frá þeim fóstbræðrum, at þeir váru komnir undir Bjarmaland ok þann skóg, er Vínuskógr heitir. Þeir reistu tjald á landi mjök fjarri mannavegum.

Um morguninn sagði Bósi mönnum sínum, at þeir Herrauðr mundu ganga á land ok kanna skóginn ok vita, hvers þeir yrði vísir. "En þér skuluð bíða okkar hér mánuð, en ef vit komum þá eigi aftr, þá skuluð þér sigla, hvert sem þér vilið."

================ And the above passage divided by sentences ================

6. Konungr sendi Bósa forsending.

At morgni dags er konungr snemma uppi ok lét blása til þings, ok váru þeir þangat leiddir Herrauðr ok Bósi. 

Konungr spyrr þá ráðgjafa sína, hvat við þá skyldi gera, en flestir báðu hann vægja við Herrauð.

Þá mælti konungr til hans: "Lítils viltu virða mik," segir hann, "en nú vil ek gera þat fyrir bæn vina minna, at Bósi skal hafa lífs grið ok lima, ok skal hann fara ór landi ok koma eigi aftr, fyrr en hann fær mér þat gammsegg, at skrifat er allt með gullstöfum utan, ok erum vit þá sáttir, en elligar skal hann heita hvers manns níðingr. 

En Herrauðr fari hvárt, er hann vill, at fylgja Bósa, eða geri hvert ráð fyrir sér, sem hann vill, því at eigi munum vit samvistum saman vera at svá búnu."

Váru þeir þá leystir báðir, ok fóru þeir þá til Þvara karls ok váru hjá honum um vetrinn. 

En er váraði, bjuggu þeir ferð sína ór landi ok höfðu eitt skip ok á fjóra menn ok tuttugu, ok fóru þeir mjök at tilvísan Buslu, ok heldu þeir í Austrveg ok kómu undir Bjarmaland ok lögðu undir einn eyðiskóg.

7. Þeir Bósi gistu at Hóketils.

Hárekr hét sá konungr, er þar réð þá fyrir. 

Hann var kvángaðr ok átti tvá sonu. 

Hét annarr Hrærekr, en annarr Siggeirr. 

Þeir váru kappar miklir ok hirðmenn Goðmundar konungs á Glæsivöllum ok landvarnarmenn hans. 

Dóttir konungs hét Edda. 

Hún var fríð sýnum ok um flesta hluti vel kunnandi.

Nú er at segja frá þeim fóstbræðrum, at þeir váru komnir undir Bjarmaland ok þann skóg, er Vínuskógr heitir. 

Þeir reistu tjald á landi mjök fjarri mannavegum.

Um morguninn sagði Bósi mönnum sínum, at þeir Herrauðr mundu ganga á land ok kanna skóginn ok vita, hvers þeir yrði vísir. 

"En þér skuluð bíða okkar hér mánuð, en ef vit komum þá eigi aftr, þá skuluð þér sigla, hvert sem þér vilið."