Sjóðr vandaði um þat, at Herrauðr gaf Bósa klæði af sér, því at hans váru jafnan í sundr rifin. Bósi þótti ok harðleikinn, ef hann var at gamni með þeim, en engi þorði um at vanda fyrir Herrauð, því at hann mælti allt eftir Bósa. Nú beiddi Sjóðr, at hirðmenn skyldi lemja hann ór leik.

3. Herrauðr fór í hernað með Bósa.

Þat var nú eitthvert sinn, at hirðin hafði soppleik, ok léku menn með kappi miklu, ok gerðu þeir nú leik til Bósa, en hann tók hart í móti, ok gekk hönd ór liði á einum konungsmanni. Annan dag braut hann fót í öðrum. Inn þriðja dag veittust at honum tveir menn, en margir óþægðu honum. Sló hann þá augat ór einum með soppinum, en annan felldi hann, ok brotnaði hann á háls. Hlupu þeir þá til vápna ok vildu drepa Bósa, en Herrauðr stóð hjá honum með þá menn, sem hann gat fengit, ok var búit við sjálft, at þeir mundu berjast, áðr en konungr kom til. En fyrir tillögu Sjóðs gerði konungr Bósa útlægan, en Herrauðr kom honum undan, svá at honum varð eigi nát.

Litlu síðar beiddi Herrauðr föður sinn at fá sér herskip ok röskva menn til fylgdar, því at hann lézt vilja ór landi ok afla sér meiri frægðar, ef þess verðr auðit. Konungr bar þat mál fyrir Sjóð, en hann kveðst ætla, at sneyðast mundi féhirzlurnar, áðr en Herrauðr er svá heiman gerr sem honum líkar. Konungr sagði, at þeir skyldu við þat leita, ok varð svá at vera sem konungr vildi, ok var nú búin ferð Herrauðar með miklum fékostnaði, ok var hann vandr at öllu, ok kom þeim bræðrum lítt saman. Hafði hann fimm skip ór landi, ok váru þau flest öll forn. Vaska menn hafði hann með sér ok mikit fé í gulli ok silfri, ok sigldi hann nú burt af Gautlandi ok suðr til Danmerkr.

================ And the above passage divided by sentences ================

Sjóðr vandaði um þat, at Herrauðr gaf Bósa klæði af sér, því at hans váru jafnan í sundr rifin. 

Bósi þótti ok harðleikinn, ef hann var at gamni með þeim, en engi þorði um at vanda fyrir Herrauð, því at hann mælti allt eftir Bósa. 

Nú beiddi Sjóðr, at hirðmenn skyldi lemja hann ór leik.

3. Herrauðr fór í hernað með Bósa.

Þat var nú eitthvert sinn, at hirðin hafði soppleik, ok léku menn með kappi miklu, ok gerðu þeir nú leik til Bósa, en hann tók hart í móti, ok gekk hönd ór liði á einum konungsmanni. 

Annan dag braut hann fót í öðrum. 

Inn þriðja dag veittust at honum tveir menn, en margir óþægðu honum. 

Sló hann þá augat ór einum með soppinum, en annan felldi hann, ok brotnaði hann á háls. 

Hlupu þeir þá til vápna ok vildu drepa Bósa, en Herrauðr stóð hjá honum með þá menn, sem hann gat fengit, ok var búit við sjálft, at þeir mundu berjast, áðr en konungr kom til. 

En fyrir tillögu Sjóðs gerði konungr Bósa útlægan, en Herrauðr kom honum undan, svá at honum varð eigi nát.

Litlu síðar beiddi Herrauðr föður sinn at fá sér herskip ok röskva menn til fylgdar, því at hann lézt vilja ór landi ok afla sér meiri frægðar, ef þess verðr auðit. 

Konungr bar þat mál fyrir Sjóð, en hann kveðst ætla, at sneyðast mundi féhirzlurnar, áðr en Herrauðr er svá heiman gerr sem honum líkar. 

Konungr sagði, at þeir skyldu við þat leita, ok varð svá at vera sem konungr vildi, ok var nú búin ferð Herrauðar með miklum fékostnaði, ok var hann vandr at öllu, ok kom þeim bræðrum lítt saman. 

Hafði hann fimm skip ór landi, ok váru þau flest öll forn. 

Vaska menn hafði hann með sér ok mikit fé í gulli ok silfri, ok sigldi hann nú burt af Gautlandi ok suðr til Danmerkr.