We start a new saga this week!

1. Frá Hringi ok sonum hans.

Hringr hefir konungr heitit, er réð fyrir Eystra-Gautlandi. Hann var sonr Gauta konungs, sonar Óðins, er konungr var í Svíþjóð ok kominn var utan af Asíam ok frægastar konungaættir eru frá komnar hér á Norðrlöndum. Þessi konungr, Hringr, var bróðir Gautreks ins milda at faðerni, en móðerni átti hann göfugt. Hringr konungr átti Sylgju, dóttur Sæfara jarls af Smálöndum; hún var fríð kona ok vel skapi farin. Bræðr hennar váru þeir Dagfari ok Náttfari. Þeir váru hirðmenn Haralds konungs hilditannar, er þá réð fyrir Danmörk ok mestum hluta Norðrlanda.

Þau áttu einn son, er Herrauðr hét. Hann var mikill vexti ok fríðr sýnum, sterkr at afli ok vel at íþróttum búinn, svá at fáir menn máttu við hann jafnast. Hann var vinsæll af öllum mönnum, en ekki hafði hann mikit ástríki af feðr sínum, ok olli þat því, at konungr átti annan son frilluborinn, ok unni hann honum meira. Sá er nefndr Sjóðr. Konungr átti hann í æsku sinni, ok var hann nú fulltíða maðr. Konungr fekk honum lén mikit, ok var hann ráðgjafi konungs ok tók saman skatta hans, leiðangr ok landskyldir, ok var hann fyrir öllum inntektum ok útlátum, ok þótti flestum hann frekr í útheimtunum, en fastr í lyktum ok launum, en hollr var hann konungi ok vildi hans jafnan fullastan, ok hófst af því sá málsháttr af hans nafni, at sá er öðrum kallaðr sjóðfelldr, er honum sér mesta hagsmuni ok geymir bezt eftir.

Sjóðr samdi til þess punga þá, er síðan váru kallaðir fésjóðar, at geyma í silfr þat, er tekit var í skuldir konungs. En þat, sem hann tók meira en til stóð, þá gerði hann þar at smápunga, ok kallaði hann þat slæg, ok umvendi hann því til kostnaðar, en landaurum var óbrigt. Ekki var Sjóðr þokkasæll af mönnum, en konungr unni honum mikit ok lét hann einn öllu ráða.

================ And the above passage divided by sentences ================

1. Frá Hringi ok sonum hans.

Hringr hefir konungr heitit, er réð fyrir Eystra-Gautlandi. 

Hann var sonr Gauta konungs, sonar Óðins, er konungr var í Svíþjóð ok kominn var utan af Asíam ok frægastar konungaættir eru frá komnar hér á Norðrlöndum. 

Þessi konungr, Hringr, var bróðir Gautreks ins milda at faðerni, en móðerni átti hann göfugt. 

Hringr konungr átti Sylgju, dóttur Sæfara jarls af Smálöndum; hún var fríð kona ok vel skapi farin. 

Bræðr hennar váru þeir Dagfari ok Náttfari. 

Þeir váru hirðmenn Haralds konungs hilditannar, er þá réð fyrir Danmörk ok mestum hluta Norðrlanda.

Þau áttu einn son, er Herrauðr hét. 

Hann var mikill vexti ok fríðr sýnum, sterkr at afli ok vel at íþróttum búinn, svá at fáir menn máttu við hann jafnast. 

Hann var vinsæll af öllum mönnum, en ekki hafði hann mikit ástríki af feðr sínum, ok olli þat því, at konungr átti annan son frilluborinn, ok unni hann honum meira. 

Sá er nefndr Sjóðr. 

Konungr átti hann í æsku sinni, ok var hann nú fulltíða maðr. 

Konungr fekk honum lén mikit, ok var hann ráðgjafi konungs ok tók saman skatta hans, leiðangr ok landskyldir, ok var hann fyrir öllum inntektum ok útlátum, ok þótti flestum hann frekr í útheimtunum, en fastr í lyktum ok launum, en hollr var hann konungi ok vildi hans jafnan fullastan, ok hófst af því sá málsháttr af hans nafni, at sá er öðrum kallaðr sjóðfelldr, er honum sér mesta hagsmuni ok geymir bezt eftir.

Sjóðr samdi til þess punga þá, er síðan váru kallaðir fésjóðar, at geyma í silfr þat, er tekit var í skuldir konungs. 

En þat, sem hann tók meira en til stóð, þá gerði hann þar at smápunga, ok kallaði hann þat slæg, ok umvendi hann því til kostnaðar, en landaurum var óbrigt. 

Ekki var Sjóðr þokkasæll af mönnum, en konungr unni honum mikit ok lét hann einn öllu ráða.