En er þeir sáu Þóri hlaupa ofan á fjöruna hlupu þeir allir úr skipinu til móts við hann og gerðu þeir þá allharða hríð. 

When they saw Thorir run down to the beaches, they all ran from the from the ship to meet him and they then rendered (i.e., "gave") a very hard time.

Þau Kerling og Styrkár sóttu bæði að Þóri en Þorgils í öðrum stað. 

Kerlin and Styrkar attached both Thorir and Thorgil in another place.

Þá komu að förunautar Þóris og urðu þá Djúpfirðingar ofurliði bornir. 

Then they came to Thorir's crew, and the Djupfirdinars then became overpowered served (???).

Þeir sóttust fast, Þorsteinn og Þrándur, og varð hvortveggi mjög sár. 

They attacked one another hard, Thortein and Thrandr, and each of the two became very wounded.

Þorgils varðist alldrengilega en féll þó fyrir þeim Gunnari og Grími. 

Thorgil defended himself very bravely, yet fell before Gunnar and Grimr.

Þar féll og Styrkár og sjö menn aðrir af Þrándi. 

Styrkar and seven other men of Thrandr's also fell there.

Sex menn féllu af Þóri. 

Siz of Thorir's men fell.

En sumir flýðu Ísfirðingar hver þeirra er undan komst. 

And/but some fled Isfirdingr, each one of them (??) who escaped.

Þórir elti Kerlingu upp með firðinum til þess er fyrir þeim varð gil mikið. 

Thorir pursued Kerling upp through the fiord to that (point), where there was a great ravine before them.

Steyptist Kerling ofan í einn mikinn foss en Þórir kastar eftir henni hellusteini miklum og kom á milli fóta henni og þar lést hún. 

Kerling tumbled down a large waterfall, and Thoris throws a large slab at her, and it hit in the middle of her foot, and she died there.

Heitir þar síðan Kerlingargil og Kerlingareyr og þar hefir jafnan síðan reimt þótt.

It is called there Kerling's-ravine and Kerling's-money (?), and it's always since been haunted, though.

Þeir Guðmundur félagar urðu sárir nokkuð og fóru þeir utan um sumarið sem ætlað var og er mikil saga af þeim í Noregi frá viðskiptum þeirra Ölvis hnúfu. 

Gundmundr's fellows became somewhat wounded, and they went abroad during the summer as intended, and it is a great story of them in Norway about their dealings (with) Olvis Hnufu.  (CV Hnufa II)

Þeir Þrándur og Þorsteinn urðu báðir græddir að heilu og sættust þeir Þórir og Þrándur um þau málaferli er þar höfðu gerst þeirra í milli.

Thrandr and Thorstein both became fully healed and Thorir and Thrandr settled concerning the lawsuits which had arisen between them.

Þórir bjó á Þórisstöðum langa ævi og átti annað bú í Hlíð. 

Thorir lived in Thorir's-stead for a long time, and he owned another farm in Hlid (Mountain-side).

Hann gerðist illur og ódæll viðskiptis æ því meir er hann eltist meir.

He became difficult and quarrelsome to deal with always the more when he was more chased (???).

Það var sagt eitthvert sumar að Guðmundur son hans hafði fallið í bardaga en það hafði þó logið verið. 

It was said that that his son Gudmundr had fallen in battle, but it had nevertheless been lied (i.e., been a lie).

Þóri brá svo við þessi tíðindi er hann frétti að hann hvarf á brott frá búi sínu og vissi engi maður hvað af honum væri orðið eða hann kom niður en það hafa menn fyrir satt að hann hafi að dreka orðið og hafi lagist á gullkistur sínar.

Thorir started off so at this news, when he heard that he disappeared from his farm, and no man knows what had become of him or he came down that that, men have previously said that he had become a dragon, and had prepared his gold chests. (?)