Ekki vill Þórir bæta þessi víg en fyrir víg Þórarins ákafa galt hann
Þorgeirsdal og voru þeir Helgi þá sáttir að kalla.
Thorir does not want to compensate for this slaying, but for Thorarin fierce’s
slaying, he repays with Thorgeir’s dale and they, (he and) Helgi were then
nominally reconciled.
15. kafli
Það verður nú næst til tíðinda að Gísl skeiðarnef tók sótt og andaðist en
mágar Þóris buðu honum til erfis.
It became now next news that Gisl war-galley nose became sick and died, and
Thorir’s in-laws invited him to the funeral feast.
Þeir buðu honum og að hafa slíkt af búfé sem hann vildi því að Þórir þurfti
þá mikils við um sláturfé er hann hafði fjölmennt.
They offered him also to have such livestock as he wanted because Thorir
needed then much slaughter livestock since he had many people.
Þórir bjóst til ferðar þessarar og Guðmundur son hans, Ketilbjörn, Gunnar,
Grímur og allir fóstbræður Þóris.
Thorir invited to this journey also his son, Gudmund, Ketilbjorn, Gunnar,
Grimr and all Thorir’s fosterbrothers.
Þar var og Gilli hinn suðureyski.
There was also Gilli, the Hebridean.
Þeir voru tveir tigir saman er þeir riðu inn með Gilsfirði.
They were twenty altogether when they rode in to Gisl’s firth.
Þar fann Þórir Þórarin krók.
There Thorir met Thorarin crooked.
Hann bað Þóri fara varlega.
He bade Thorir to procede warily.
Þá var sem mestur fjandskapur með þeim Steinólfi því að þeir deildu um
Steinólfsdal.
At that time was the greatest enmity between them Steinolf (and Thorarinn)
because they quarreled over Steinolf’s dale.
Þórir bað Þórarin halda njósnum til ef hann yrði var við nokkurar
skipaferðir.
Thorir bade Thorarinn to spy if he became aware of any sea voyage.
Nú sat Þórir að erfinu en þeir feðgar í Ólafsdal sendu orð Steinólfi að hann
léti Þóri þá eigi undan komast.
Now Thorir sat at the funeral feast and they, father and son, sent word to
Steinolf that he not let them, Thorir (and company?) escape.
Steinólfur sendi orð Kjallaki og sonum hans og komu þeir þann dag margir
saman er Þórir skyldi ríða frá erfinu.
Steinolf sent word to Kjallakr and his sons and they came that day, many
together, when Thorir should ride from the funeral feast.
Gengu þeir Kjallakur og Steinólfur á róðrarskútu eina mikla er Steinólfur
átti við fjóra tigu manna og reru til Króksfjarðarness og stefndu fyrir
sunnan nesið.
They, Kjallakr and Steinolfr, went on a certain great ship with oars which
Steinolfr had with forty men and rowed to Krok’s firth point and assembled
south of the point.
Þórarinn krókur sá för þeirra og grunar að ófriður muni vera.
Thorarinn crooked saw their journey and suspects it will be hostile.
Reið hann þegar til Króksfjarðar og safnar mönnum.
He rides at once to Krok’s firth and assembles men.
Þeir Ólafur og Þorgeir gengu á skip við nokkurum mönnum og reru yfir
Gilsfjörð og lentu við Langeyri út frá Gróstöðum og héldu þaðan njósnum um
ferðir Þóris.
They Olaf and Thorgeir went on the ship with some men and row over Gisl’s
firth and landed at Long Island out from Groa’s steads and spied from there
about Thorir’s journey.
Þeir Steinólfur lentu fyrir sunnan Króksfjarðarnes og sendu sex menn upp
undir múla, var þar Blígur og Árni, og fjóra menn aðra.
They, Steinolf (and company) landed south of Krok’s firth point and sent six
men up under the hill, there were Bligur and Arni and four other men.
Skyldu þeir þaðan hyggja að mannaferðum.
They should attend to men’s journeys from there.
Þórir varð heldur seinn frá heimboðinu.
Thorir became rather slow from the home-visit.
Hann dvaldist í Garpsdal um hríð.
He remained in Garp’s dale for a time.
Þá gaf Halldór Héðinsson Þóri uxann Garp er dalurinn var við kenndur.
Then Halldor Hedin’s son, gave Thorir an ox, Garp, which was well
acquainted the dale.??
Var hann þá fimmtán vetra gamall.
He was then fifteen winters old.
En Þórir gaf Halldóri bauginn Brosunaut.
And Thorir gave Halldor the ring, gift of Brosir.