Ekki vill Þórir bæta þessi víg en fyrir víg Þórarins ákafa galt hann Þorgeirsdal og voru þeir Helgi þá sáttir að kalla.

15. kafli

Það verður nú næst til tíðinda að Gísl skeiðarnef tók sótt og andaðist en mágar Þóris buðu honum til erfis. Þeir buðu honum og að hafa slíkt af búfé sem hann vildi því að Þórir þurfti þá mikils við um sláturfé er hann hafði fjölmennt.

Þórir bjóst til ferðar þessarar og Guðmundur son hans, Ketilbjörn, Gunnar, Grímur og allir fóstbræður Þóris. Þar var og Gilli hinn suðureyski. Þeir voru tveir tigir saman er þeir riðu inn með Gilsfirði. Þar fann Þórir Þórarin krók. Hann bað Þóri fara varlega. Þá var sem mestur fjandskapur með þeim Steinólfi því að þeir deildu um Steinólfsdal. Þórir bað Þórarin halda njósnum til ef hann yrði var við nokkurar skipaferðir.

Nú sat Þórir að erfinu en þeir feðgar í Ólafsdal sendu orð Steinólfi að hann léti Þóri þá eigi undan komast. Steinólfur sendi orð Kjallaki og sonum hans og komu þeir þann dag margir saman er Þórir skyldi ríða frá erfinu. Gengu þeir Kjallakur og Steinólfur á róðrarskútu eina mikla er Steinólfur átti við fjóra tigu manna og reru til Króksfjarðarness og stefndu fyrir sunnan nesið. Þórarinn krókur sá för þeirra og grunar að ófriður muni vera. Reið hann þegar til Króksfjarðar og safnar mönnum. Þeir Ólafur og Þorgeir gengu á skip við nokkurum mönnum og reru yfir Gilsfjörð og lentu við Langeyri út frá Gróstöðum og héldu þaðan njósnum um ferðir Þóris. Þeir Steinólfur lentu fyrir sunnan Króksfjarðarnes og sendu sex menn upp undir múla, var þar Blígur og Árni, og fjóra menn aðra. Skyldu þeir þaðan hyggja að mannaferðum.

Þórir varð heldur seinn frá heimboðinu. Hann dvaldist í Garpsdal um hríð. Þá gaf Halldór Héðinsson Þóri uxann Garp er dalurinn var við kenndur. Var hann þá fimmtán vetra gamall. En Þórir gaf Halldóri bauginn Brosunaut.

================ And the above text divided by sentences ================

Ekki vill Þórir bæta þessi víg en fyrir víg Þórarins ákafa galt hann Þorgeirsdal og voru þeir Helgi þá sáttir að kalla.

15. kafli

Það verður nú næst til tíðinda að Gísl skeiðarnef tók sótt og andaðist en mágar Þóris buðu honum til erfis. 

Þeir buðu honum og að hafa slíkt af búfé sem hann vildi því að Þórir þurfti þá mikils við um sláturfé er hann hafði fjölmennt.

Þórir bjóst til ferðar þessarar og Guðmundur son hans, Ketilbjörn, Gunnar, Grímur og allir fóstbræður Þóris. 

Þar var og Gilli hinn suðureyski. 

Þeir voru tveir tigir saman er þeir riðu inn með Gilsfirði. 

Þar fann Þórir Þórarin krók. 

Hann bað Þóri fara varlega. 

Þá var sem mestur fjandskapur með þeim Steinólfi því að þeir deildu um Steinólfsdal. 

Þórir bað Þórarin halda njósnum til ef hann yrði var við nokkurar skipaferðir.

Nú sat Þórir að erfinu en þeir feðgar í Ólafsdal sendu orð Steinólfi að hann léti Þóri þá eigi undan komast. 

Steinólfur sendi orð Kjallaki og sonum hans og komu þeir þann dag margir saman er Þórir skyldi ríða frá erfinu. 

Gengu þeir Kjallakur og Steinólfur á róðrarskútu eina mikla er Steinólfur átti við fjóra tigu manna og reru til Króksfjarðarness og stefndu fyrir sunnan nesið. 

Þórarinn krókur sá för þeirra og grunar að ófriður muni vera. 

Reið hann þegar til Króksfjarðar og safnar mönnum. 

Þeir Ólafur og Þorgeir gengu á skip við nokkurum mönnum og reru yfir Gilsfjörð og lentu við Langeyri út frá Gróstöðum og héldu þaðan njósnum um ferðir Þóris. 

Þeir Steinólfur lentu fyrir sunnan Króksfjarðarnes og sendu sex menn upp undir múla, var þar Blígur og Árni, og fjóra menn aðra. 

Skyldu þeir þaðan hyggja að mannaferðum.

Þórir varð heldur seinn frá heimboðinu. 

Hann dvaldist í Garpsdal um hríð. 

Þá gaf Halldór Héðinsson Þóri uxann Garp er dalurinn var við kenndur. 

Var hann þá fimmtán vetra gamall. 

En Þórir gaf Halldóri bauginn Brosunaut.

================