Hey mikið lá á vellinum um daginn er hirða skyldi en naut Helga af Hjöllum
gengu í.
Much hay lay on the field during the day which should be gathered but
livestock belonging to Helgi of Hjallar went into (it).
Gunnar spurði því að eigi skyldi reka nautin úr vellinum.
Gunnar asked why the livestock should not be driven out of the field.
"Ekki þykir oss það tjóa," segir Eyjólfur, "því að jafnskjótt eru aftur
rekin nautin sem vér rekum í brott."
“It does not avail us,” says Eyjolfr, “because just as soon as we drive them
away, the livestock drive back.”
Gunnar segir: "Það þykir mér yður skömm mikil, venslamönnum Þóris, að sitja
ójöfnuð bændum hér í Þorskafirði."
Gunnar says, “It seems to me yours is great shame, Thorir’s kinsmen, to sit
unfairly? bound?? here in Thorskafjord.”
"Þann veg ræðir þú um," segir Eyjólfur, "sem þér sé ókunnigt skaplyndi Helga
eða Þórarins ákafa sonar hans."
“You advise about (it) in this way,” says Eyjolfr, “since you are unaware of
the dispositions of Helgi or Thorarin the fierce, his son.”
Gunnar segir: "Ekki ætla eg að ganga vagur fyrir skaplyndi þeirra."
Gunnar says, “I do not intend to go ?? before their temperaments.”
Hann hljóp til nautanna, barði og elti út með sjónum sem gatan lá og ofan
fyrir einstigi það er var við ána.
He ran at the livestock, struck and chased (them) out along the sea where
the opening lay and down by the narrow path which was by the river.
Grímur var úti staddur, son Eyjólfs, og telgir kylfu.
Grim, Eyolf’s son stood outside, and works on a club.
Hann segir föður sínum um nautin og spurði hvort engi maður skyldi fylgja
þessum manni.
He tells his father about the livestock and asked whether any man should
pursue this man.
Eyjólfur kveðst letja hvern sinna manna að fylgja honum.
Eyjolf said to dissuade each of his men from following him.
Grímur kvað engum tjóa mundu að letja sig og hljóp þegar eftir Gunnari með
kylfuna.
Grimr said it would be of no avail to dissuade him and ran at once after
Gunnar with the club.
En er Gunnar kom í einstigið var þar fyrir Þórarinn ákafi með fimmtán menn
og vilja þegar aftur reka nautin.
And when Gunnar came to the narrow path Thorarinn the fierce was there
before (him) with fifteen men and wanted to drive the livestock back
immediately.
Gunnar sækir þá að í ákafa en þeir ráða fast í mót.
Gunnar attacks them in a fury but they attacked hard.
Helgi sat á hesti fyrir utan ána og eggjar þaðan liðið.
Helgi sat on a horse beyond the river and egged on the company from there.
Þar vó Gunnar Þórarin og tvo aðra en Grímur drap einn.
There Gunnar slew Thorarinn and two others, but Grim killed one.
Gunnar kastaði steini fyrir brjóst Helga svo að hann féll af baki og lömdust
bringspelirnir.
Gunnar threw with a stone at Helgi’s breast so that he fell off the horse
and injured the lower part of the chest.
Fór hann við það heim og lá í rekkju lengi.
He went home at that and lay in bed a long time.
En meðan þetta bar að tók Eyjólfur söðul af hesti Gunnars og söðlar tvo
hesta.
And while this was happening, Eyjolf took the saddle from Gunnar’s horse and
saddles two horses.
Hann bað þá Grím og Gunnar fara til Þóris "og segið honum þessi tíðindi" og
biðja hann ásjá.
He bade Grim and Gunnar then to go to Thorir “and tell him these tidings”
and has him for help.
Eftir það fóru þeir á Þórisstaði og sögðu honum til og leita ráðs við hann.
After they they went to Thorir’s steads and told him about (it) and seek
advice from him.
Þórir tók ekki mjög á þessum tíðindum og bað þó Grím fara til sín "en ekki
vil eg taka við Gunnari," segir hann, "því að þær einar spurnir hefi eg frá
honum að hann hafi meiri verið í hreysti en hamingju.
Thorir was not impressed with these tidings and told Grim still to go home
“ and I will not receive Gunnar” says he “ because only those reports I have
of him (were) that he had been more in prowess and good fortune.