Hey mikið lá á vellinum um daginn er hirða skyldi en naut Helga af Hjöllum gengu í. 

Much hay lay in the field during the day when it should be gotten in, and Helgi of Hjollum's cattle went in.     (Z. hay: hirða hey = to get in hay)

Gunnar spurði því að eigi skyldi reka nautin úr vellinum.

Gunnar asked why (he) should not drive the cattle out of the field.

"Ekki þykir oss það tjóa," segir Eyjólfur, "því að jafnskjótt eru aftur rekin nautin sem vér rekum í brott."

"It didn't seem to us to be of use," says Eyolfr, "because immediately after the cattle are driven as we drive them away."  (?)

Gunnar segir: "Það þykir mér yður skömm mikil, venslamönnum Þóris, að sitja ójöfnuð bændum hér í Þorskafirði."

Gunnar says: "It seems to me much (to) your shame, kinsman Thoris, that farmers endure here an injustice in Thorska-firth."

"Þann veg ræðir þú um," segir Eyjólfur, "sem þér sé ókunnigt skaplyndi Helga eða Þórarins ákafa sonar hans."

"You speak about that way," says Eyolfr, "as you see unknown Helgi's temper or Thorgarn's son's vehemence."

Gunnar segir: "Ekki ætla eg að ganga vagur fyrir skaplyndi þeirra."

Gunnar says: "I don't intend to go (vagur? out of my way?) for their temper."

Hann hljóp til nautanna, barði og elti út með sjónum sem gatan lá og ofan fyrir einstigi það er var við ána. 

He ran to the cattle, struck and drove out with looks as the path lay and down over the narrow path which was by the river.

Grímur var úti staddur, son Eyjólfs, og telgir kylfu. 

Grimr was outdoors; (he was) Eyolf's son, and whittled a club.

Hann segir föður sínum um nautin og spurði hvort engi maður skyldi fylgja þessum manni. 

He tells his father concerning the cattle and asked whether any man should follow this man.

Eyjólfur kveðst letja hvern sinna manna að fylgja honum. 

Eyolfr said for himself (to) disuade any man to follow him.

Grímur kvað engum tjóa mundu að letja sig og hljóp þegar eftir Gunnari með kylfuna.

Grimr said nothing would avail to dissuade him and at once ran after Gunnar with his club.

En er Gunnar kom í einstigið var þar fyrir Þórarinn ákafi með fimmtán menn og vilja þegar aftur reka nautin. 

And/but when Gunnar came into the narrow path, Thorarin "the vehement" was there in front with 15 men and wanted at once to drive back the cattle.

Gunnar sækir þá að í ákafa en þeir ráða fast í mót. 

Gunnar assails them impetuously that they plan (to go) quickly away.

Helgi sat á hesti fyrir utan ána og eggjar þaðan liðið. 

Helgi sat on a horse beyond the river and egged on the people from there.

Þar vó Gunnar Þórarin og tvo aðra en Grímur drap einn. 

Gunnar slew Thoririn and two others there, and Grimr killed one.

Gunnar kastaði steini fyrir brjóst Helga svo að hann féll af baki og lömdust bringspelirnir. 

Gunnar threw a stone against Helgi's chest so that he fell off the horse and the lower part of his chest was severely injured.

Fór hann við það heim og lá í rekkju lengi.

With that he went home and lay asleep in bed a long time.

En meðan þetta bar að tók Eyjólfur söðul af hesti Gunnars og söðlar tvo hesta. 

And in the meantime this yielded that Eyolfr took (the) saddle off Gunnar's horse and saddles of two horses.

Hann bað þá Grím og Gunnar fara til Þóris "og segið honum þessi tíðindi" og biðja hann ásjá.

He asked them, Grimr and Gunnar, (to) go to Thoris, "and tell him this news," and asks him for help.

Eftir það fóru þeir á Þórisstaði og sögðu honum til og leita ráðs við hann.

After that they went to Thoris-stead and informed him and seek resolved action by him.

Þórir tók ekki mjög á þessum tíðindum og bað þó Grím fara til sín "en ekki vil eg taka við Gunnari," segir hann, "því að þær einar spurnir hefi eg frá honum að hann hafi meiri verið í hreysti en hamingju.

Thorir didn't take this news well and asked yet for Grimr to to to him "and/but I don't want to receive Gunnar," he says, "because they alone I have news from him that he has been more in valor than luck. (??)