En er þeir komu inn um eyjar sjá þeir að skip fer í móti þeim. Kenna þeir að það er Þórir og Þorskfirðingar og svo hvorir aðra. Þeir Þórir fella seglið en með því að skriður mikill var á skipunum runnust þau hjá. Þórir skaut spjóti og varð fyrir sá maður er næstur sat Steinólfi. Féll hann dauður útbyrðis. Var þá við því búið að í baksegl slægi hjá Steinólfi og ógreiddist honum ferðin. En fyrir sakir þess að þá var komið ofviðri og sjógangur mikill gátu þeir Þórir eigi veitt þeim eftirför. Steinólfur komst með nauðung til Akureyja. Hafði hann þá rutt skipið að mestu af hvalnum. Beið hann við eyjarnar til þess er veðrið lægði. Hélt hann þá heim og sagði sínar farar eigi sléttar.

12. kafli

Þórir situr nú um hríð heima í búi sínu. Steinólfur í Fagradal undi hið versta við för sína í Hvallátur. Hann sendir nú flugumenn til höfuðs Þóri og gerir Hof-Halli orð og biður hann að leggja á ráð með þeim. Þeir voru fimm saman. Þeir fara um nótt til Hofstaða og tekur Hallur þeim forkunnar vel eftir orðsending Steinólfs. Hann sendir þá til Rauðs sonar síns í Rauðsdal og biður þá sitja um líf Þóris. Voru þeir um hríð hjá Rauð á laun.

Einhverju sinni átti Þórir leið inn í Gilsfjörð til Kleifa. Fór Ketilbjörn með honum. Tekur Gils bóndi við þeim tveim höndum og sitja þeir þar í góðum fagnaði hinn næsta dag. Þeir Rauður höfðu njósnað um ferð þeirra og svo hvenær þeir mundu aftur heim snúa.

Þórir og Ketilbjörn riðu nú frá Kleifum. Þeir komu að Gróstöðum út frá Garpsdal. Þar bjó Gróa Geirleifsdóttir er Óttar son Bjarnar hins austræna hafði átta. Hún var hinn mesti kvenskörungur og aldavin Þóris. Hún bauð Þóri þar að vera og kvað sér segja svo hug um að eigi væri allt sem tryggilegast af hendi Hof-Halls og Steinólfs í Fagradal.

========================= and the above passage divided by sentences =========================

En er þeir komu inn um eyjar sjá þeir að skip fer í móti þeim. 

Kenna þeir að það er Þórir og Þorskfirðingar og svo hvorir aðra. 

Þeir Þórir fella seglið en með því að skriður mikill var á skipunum runnust þau hjá. 

Þórir skaut spjóti og varð fyrir sá maður er næstur sat Steinólfi. 

Féll hann dauður útbyrðis. 

Var þá við því búið að í baksegl slægi hjá Steinólfi og ógreiddist honum ferðin. 

En fyrir sakir þess að þá var komið ofviðri og sjógangur mikill gátu þeir Þórir eigi veitt þeim eftirför. 

Steinólfur komst með nauðung til Akureyja. 

Hafði hann þá rutt skipið að mestu af hvalnum. 

Beið hann við eyjarnar til þess er veðrið lægði. 

Hélt hann þá heim og sagði sínar farar eigi sléttar.

12. kafli

Þórir situr nú um hríð heima í búi sínu. 

Steinólfur í Fagradal undi hið versta við för sína í Hvallátur. 

Hann sendir nú flugumenn til höfuðs Þóri og gerir Hof-Halli orð og biður hann að leggja á ráð með þeim. 

Þeir voru fimm saman. 

Þeir fara um nótt til Hofstaða og tekur Hallur þeim forkunnar vel eftir orðsending Steinólfs. 

Hann sendir þá til Rauðs sonar síns í Rauðsdal og biður þá sitja um líf Þóris. 

Voru þeir um hríð hjá Rauð á laun.

Einhverju sinni átti Þórir leið inn í Gilsfjörð til Kleifa. 

Fór Ketilbjörn með honum. 

Tekur Gils bóndi við þeim tveim höndum og sitja þeir þar í góðum fagnaði hinn næsta dag. 

Þeir Rauður höfðu njósnað um ferð þeirra og svo hvenær þeir mundu aftur heim snúa.

Þórir og Ketilbjörn riðu nú frá Kleifum. 

Þeir komu að Gróstöðum út frá Garpsdal. 

Þar bjó Gróa Geirleifsdóttir er Óttar son Bjarnar hins austræna hafði átta. 

Hún var hinn mesti kvenskörungur og aldavin Þóris. 

Hún bauð Þóri þar að vera og kvað sér segja svo hug um að eigi væri allt sem tryggilegast af hendi Hof-Halls og Steinólfs í Fagradal.