Og er þeir flugu upp yfir bergsnösina hljóp hann Björn þá upp á bergið og lagði málaspjóti á drekanum. 

And when they flew up over the rocky projections, he, Bjorn, jumped up on the rock and thrust an inlaid spear into the dragon.


En er hann hreppti áverkann þá hljóp úr sárinu mikið blóð í andlit honum og fékk hann af því skjótan bana en blóðið og eitrið kom á fót Hyrningi og sló þar í æðiverk svo að hann mátti trautt standast.

And when he (i.e., the dragon) received the wound, then much blood ran out of the wound in his face and he quickly died from that, and the blood also landed poisoned on Hyrningi's foot and there arose furious pain so that he could scarcely stand.         (Z. hreppa -- en er hann hreppti áverkann, when he received the wound)  (Z. bani 1 -- fá (bíða, hafa, taka) bana, to die)


Nú er að segja frá Þóri og hans félögum að þeir afla sér mikils fjár í hellinum svo að það var margra manna fullfengi í gulli og mörgum dýrgripum. 

Now it is (time) to tell about Thori and his fellow crew, that they gained much wealth in the cave so that it was many a man full-gotten in gold and many valuable treasures.


Er svo sagt að þeir hafi á þriðja degi verið í Valshelli. 

It is thus said that they have been three days in Val's-cave.


Síðan las Þórir sig fyrstur upp og dró upp fé og þá félaga sína. 

Then Thorir hauled himself first up and dragged up his valuables and his fellows.              (Z. lesa 2 -- lesa sik upp, to haul oneself up)


Tók hann þá fót Hyrnings og strauk með glófunum og tók þegar úr allan verkinn. 

He then took Hyrning's foot and rubbed (it) with the gove and it took away at once all the pain.


Nú skyldi Þórir skipta fénu og varð einn hluturinn ávallt mestur og fór svo nokkurum sinnum.

Now Thorir should divide the wealth and it became one matter always biggest and it went so for some time. 


Þá mælti Ketilbjörn: "Fóstbróðir," sagði hann, "þú hefir mest unnið til fjár þessa. 

Then Ketilbjorn said: "Foster-brother," he said, "you have worked most on this trip.


Nú vil eg gefa þér minn hlut."

Now I want to give you my share.


Þá mælti Þórhallur þvílíkum orðum. 

Then Thorhallr said similar words.


Þórir varð allléttbrúnn við þetta og varðveitir nú féið. 

Thorir became of very cheerful countenance with this and now keeps the wealth.


En skipt var gullinu Agnarsnaut með félögum Þóris og hefir hver þeirra mörk gulls. 

And/but Agnar's-gift of the gold was divided among Thoris' comrades and each has three marks of gold.


Hann gaf og sinn grip hverjum þeirra. 

He also gave his valuable treasures to each of them.


Hyrningi gaf hann sverðið Agnarsnaut. 

He gave Hyrning the sword "Agnar's-gift."


Eftir það fóru þeir aftur til Úlfs og vildi Þórir segja frá tíðindum. 

After that they went back to Ulf and Thorir wanted to tell concerning the news.


Þeir dvöldust um hríð með Úlfi og gerði Þórir þá járnviðjar um kistur sínar og læsti vandlega Valshellisgull og lét alla sína félaga á sinn kost þann vetur.

They stayed a while with Ulf and Thorir then made iron-wires around his chest and locked up carefully Val's-cave's-gold and and put all his companions to his expense that winter.


5. kafli


Eftir það fóru þeir suður til Þrándheims og fundu þar Sigmund. 

After that they went south to Thrandheim and they met Signund there.


Var það við jól. 

It was close to Yule.


Þórir sagði Sigmundi frá ferðum þeirra. 

Thorir told Signmund concerning their travels.


En Sigmundur bað þá þegar eftir jólin fara úr ríki Noregskonungs. 

And Sigmundr asked them at once after Yule to go out of the kingdom of the King of Norway.


Hann sendi þá inn í Þrándheim og fékk þeim eyki austur um Kjöl til Jamtalands og svo til Gestrekalands. 

He sent them into Thrandhim and got them a cart east around Kjol to Jamtaland and so to Gestrekaland. 


Þaðan fóru þeir á Elfarskóg og ætla til Svíþjóðar, sá skógur er fjögurra rasta og tuttugu breiður, og vissu eigi hvar þeir fóru.

From there they went to Elfarskog (River's-forest) and intend to go to Sweden proper, the forest is 120 miles (24 röst X 5 miles/röst) wide, and they didn't know where they went.