"Þá hugsum vit Egill samt um sama," segir Helgi, "ok mun þar skilja með þér ok mér sem ykkr feðgum. Verðr mér at þér söknuðr, því þú hefir oft ok vel hjá mér verit, ok slíkir menn eru eigi hér í plássi sem þit Einarr at hreysti ok listum, en þó kemr mér eigi til hugar at hamla ykkr í þessu, því til meiri frama ok ríkdóms kann ykkr þetta at koma sem fleirum öðrum."

"Vel talar þú um þetta," segir Hrani, ok slitu svo talit.

11. kafli - Þeir Hrani tóku sér far með Kaupa-Rauði

Rauðr er maðr nefndr, suðreyskr. Hann var í kaupferðum gjarnan ok hafði ýmissa landa vöru. Var hann því auknefndr Kaupa-Rauðr. Hann kom þetta sumar á Skjálfandafjörð snemma. Tvö skip kómu ok undir eins á Eyjafjörð.

En sem Bárðdælingar frétta skipakomu, fara þeir samt aðrir úr nálægum takmörkum at finna kaupmenn. Urðu nú menn beggja megin Skjálfandafljóts fleiri fúsir til at finna Rauð kaupmann en hina, er fyrir innan at kómu, því betra orð fór af honum ok vöru hans. Kómu þeir Hrani ok Einarr ásamt öðrum á fund Rauðs, ok var þat skjótt, at þeir réðust í far með honum, því þeim leizt spakliga ok vel á manninn, þó skipverjar hans væru flestir á annan hátt ok eigi svo þæglyndir.

Nú gerði Egill son sinn úr garði, svo sem hann hafði lofat, ok fekk honum mikinn farkost samt ýmsa gripi ágæta, ok þurfti þar eigi at segja, at hann hefði skort á skotsilfri. Þeir Egill ok Helgi fylgdu þeim Hrana ok Einari til skips ok skildu svo við þá með mörgum góðum hjartans óskum.

12. kafli - Þeir Rauðr kómu til Suðreyja

Skömmu eftir þat Rauðr hafði lokit kaupsýslan sinni ok var til búinn, var þat, at þeim gaf burt byr, ok létu þeir í haf. En þat varði eigi lengi, þar til meðbyrr þeirra tók at minnka. Áttu þeir austr langsaman, þar útivist varð löng ok þver.