Þat þóttust þeir vita, at karl mundi blindr vera. Hleypr nú Hrani inn ok rekr sverðit undir hönd honum, svo gegnum hann stóð, en karl brá við skjótt ok steyptist fram úr fletinu, en Hrani brá sér undan, ok brýzt karl um, svo allt skalf ok gekk úr lagi, er fyrir varð. Drapst hann svo um síðir.

Fór þá Einarr inn fyrir hann, ok könnuðu hellinn, hvar þeir fundu marga gripi í gulli ok silfri, báru nú úr hellinum, svo sem þeir gátu komizt með. Gekk þeim illa þaðan at fara. Lágu þeir þar nærri um nóttina eftir.

En um daginn eftir fóru þeir til baka með bagga sína. Enga lifandi skepnu sjá þeir á leið sinni ok gengu síðan heim. Nú segja þeir Helga ok öðrum mönnum frá ferðum sínum. Þótti öllum mönnum mikils um vert ok lofuðu hreysti Hrana. Mikit fé vantaði menn um haustit, ok héldu allir, at tröll þessi hefðu tekit þat, þó þeir fóstbræðr yrðu eigi varir við. Líðr nú svo þessi vetr, at eigi berr til tíðenda.

9. kafli - Draumr Hrana

Nú sem vora tók, kemr Hrana í hug, at framameira sé at fara utan ok kynna sér önnur lönd, höfðingja ok siðferði.

Þat var einn morgun fyrir uppstöður, at hann svaf svo sem aðrir í hvílu sinni, ok dreymir hann, at hann sé úti staddr í túni á Helgastöðum. Hann lítr mann gamlan, en þó vænligan á velli, þykkist nú heilsa honum ok spyrja at nafni.

Komumaðr tekr vel kveðju hans ok kveðst Þórir heita. "Óspurt þekki ek þik," segir komumaðr. "Þú heitir Hrani ok ert dóttursonr minn. Stendr þú helzt til þess at verða sómi ættar þinnar bæði kurteisis ok atgervis vegna, eða hvat vinnr þú hreystiligt ok hrósvert hér í plássi framar en komit er? Nú er eigi ólíkligt, at þik fýsti hér eftir at koma í önnur lönd ok freista, hvat þar liggr fyrir þér eða hvat þú kannt þar til frægðar vinna."