Breiðvíkingar komu til skips um daginn og gengu hvorir með sínum flokki.
(The) Breidvikings arrived at (the) ship during the day and each went with his body of men.
Voru þá miklar dylgjur og viðsjár með þeim en hvorigir leituðu á aðra.
Then (there) was much suppressed enmity and wariness between them and each made an attempt to get (the) other. (?)
Voru Breiðvíkingar fjölmennari í kaupstefnunni.
Many Breidviking followers were at the market.
Snorri goði reið um kveldið suður í Hofgarða.
Chieftain Snorri rode during the evening south to Hofgard.
Þar bjó þá Björn og Gestur sonur hans, faðir Hofgarða-Refs.
Bjorn and his son Gestr, Hofgard-Ref's father, then lived there,
Þeir Björn Breiðvíkingakappi buðu Arnbirni að ríða eftir þeim Snorra en Arnbjörn vildi það eigi og kvað nú hafa skyldu hvorir það er fengið höfðu.
They, Bjorn Breidviking-man-of-valor (and others), asked Arnbirn to ride following them, Snorri (and others), but Arnbjorn didn't want that and now said should have if it when had gotten. (?)
Þeir Snorri riðu heim um daginn eftir og undu Þorbrandssynir nú sínum hlut verr en áður.
They, Snorri (et all) rode home during the next day and Thorbrand's sons were content there his matter was worse than before.
Tók nú að líða á haustið.
Things pass to the fall.
Þorbrandur bóndi í Álftafirði átti þræl þann er Egill sterki hét.
Farmer Thorbrand in Alftafirth had a thrall, the one who was called Egill the strong.
Hann var manna mestur og sterkastur og þótti honum ill ævi sín er hann var ánauðgaður og bað oft Þorbrand og sonu hans að þeir gæfu honum frelsi og bauð þar til að vinna slíkt er hann mætti.
He was the biggest and strongest of men and it was thought of him his life-story (was) poor when he was reduced to bondage and often asked Thorbrand and his son they give him freedom and offered there to work such as he was able.
Það var eitt kveld að Egill gekk að sauðum í Álftafirði út til Borgardals.
It was one evening that Egill went to the sheep in Alftafirth out at Borgardale.
Og er á leið kveldið sá hann að örn fló vestan yfir fjörðinn.
And when it passed to evening, he saw that an eagle flew from the west over the fiord.
Dýrhundur mikill fór með Agli.
A large deer-hound went with Egil.
Örninn lagðist að hundinum og tók hann í klær sér og fló vestur aftur yfir fjörðinn á dys Þórólfs bægifóts og hvarf þar undir fjallið.
The eagle fell upon the hound and took him in his talons and flew back west over the fiord to Thorolf Lamefoot's grave and disappeared there under the mountain.
Þenna fyrirburð kvað Þorbrandur vera mundu fyrir tíðindum.
This vision told Thorbrand (it) would be denote news.
Það var siður Breiðvíkinga um haustum að þeir höfðu knattleika um veturnáttaskeið undir Öxlinni suður frá Knerri.
It was a Breidviking custom during the fall they they had a ballgame during the season when winter sets in below Oxlin south from Knerr.
Þar heita síðan Leikskálavellir, og sóttu menn þangað um alla sveitina.
The place there is called Game-Play-shed-Field, and men came there from all over the district.
Voru þar gervir leikskálar miklir.
There was at hand there a large play-shed.
Vistuðust menn þangað og sátu þar hálfan mánuð eða lengur.
Men were lodged at that place and stayed there half a month or longer.
Var þar þá gott mannval um sveitina og byggð mikil og flestir hinir yngri menn að leikum nema Þórður blígur.
There was then a good select body of men across the district and much settled (?) and most (were) the younger men at playing except Thordr “starer.”
Hann mátti eigi að vera fyrir kapps sakir en eigi var hann svo sterkur að hann mætti eigi fyrir þá sök að vera.
He could not lead in respect to zeal, but not he was so strong that he could not then lead with respect to zeal. (?)
Sat hann á stóli og sá á leikinn.
He sat on a stool and watched the game.
Þeir bræður, Björn og Arnbjörn, þóttu eigi að leikum hæfir fyrir afls sakir nema þeir lékjust við sjálfir.
The brothers, Bjorn and Arnbjorn, did't think that the game was charged with virtue except they were playing between themselves.