"Þetta var lítið frægðarverk," svarar Þórólfur, "en gera mundi eg það vilja er þér þætti eigi betur."

“This was a small feat,” Thorolfr answers, “but I would do that wish which you would not think better.”

Þórólfur var málóði og heitaðist í hverju orði.

Thorolfr was using bad language and got angry in each word.

Þórður átti heimanferð fyrir höndum.

Thordr had a journey from home before him (literally, “before his hands”).

Ólafur sonur hans var þá sjö vetra eða átta.

His son Olafr was then seven or eight years old.

Hann fór af bænum með leik sínum og gerði sér hús sem börnum er títt en Þórólfur kom þar að honum.

He went from the farm with his play and constructed himself a house as children are customary (to do), and Thorolfr came there to him.

Hann lagði sveininn í gegnum með spjóti.

He thrust through the boy with a spear.

Síðan fór hann heim og sagði konu sinni.

Then he went home and told his wife.

Hún svarar: "Þetta er illt verk og ómannlegt.

She answers: “This is a poor work and un-manly.

Mun þér þetta illu reifa."

This will bear you ill.”

En er hún tók á honum þungt þá fór hann í brott þaðan og létti eigi fyrr en hann kom á Miklabæ til Arnórs.

And when she touched him heavily, then he went away from there and didn't let up until he arrived in Arnor's Miklbae (Large-farm).

Fréttust þeir tíðinda.

They learned the news.

Þórólfur segir honum víg Ólafs: "Sé eg þar nú til trausts sem þér eruð sakir mágsemdar."

Thorolfr tells him (about) Olaf's slaying: “I now expect help there as you are offences-charged of a relative (not sure, but “mág” has to do with a relative and “semdar” looks like some kind of suffix indicating a noun). (Z. sjá til e-s = to look for, expect)

"Eigi ferð þú sjáandi eftir um þenna hlut," sagði Arnór, "að eg muni virða meira mágsemd við þig en virðing mína og sæmd, og ásjá áttu hér engrar von af mér."

“You did not journey seeing after concerning this matter,” said Arnor, “that I will more value a relationship with you than my reputation and honor, and help had here no hope from me.”

Fór Þórólfur upp eftir Hjaltadal til Hofs og fann þá Hjaltasonu og sagði þeim hvar komið var hans máli "og sé eg hér nú til ásjá sem þið eruð."

Thorolfr went up beyond Hjaltadale to Hof and then met the sons of Hjalt and told them where his matter had come “and I now expect help as you are.”

Þórður svarar: "Slíkt eru níðingsverk og mun eg enga ásjá veita þér um þetta efni."

Thordr answers: “Such are dastardly works and I will give you no help concerning this matter.”

Þorvaldur varð um fár.

Thorvaldr (?? was on a journey ??).

Fær Þórólfur ekki af þeim að sinni.

Thorolfr would not get from them to him.

Reið hann í brott og upp eftir Hjaltadal til Reykja, fór þar í laug.

He rode away and up beyond Hjaltadale to Reykja, he went in a hot spring there.

En um kveldið reið hann ofan aftur og undir virkið að Hofi og ræddist við einn saman svo sem annar maður væri fyrir og kveddi hann og frétti hver þar væri kominn.

And during the evening he rode down beyond and under a stronghold at Hof and spoke with one together so as a second man would be over and spoke to him and learned where he would come.

"Eg heiti Þórólfur," kvað hann.

“I am called Thorolfr,” he said.

"Hvert varstu farinn eða hvað er þér á höndum?" spyr launmaðurinn.

“Where did you go or what is at hand to you?” the sham person asks.

Þórólfur segir tilfelli þessi öll eftir því sem voru: "Bað eg Hjaltasonu ásjár," segir hann, "sakir nauðsynja minna."

Thorolfr tells him all this case after that as it was: “I asked Hjalta's son's help,” he says, “for my need of help in (this) case.”