En það sama kveld er þeir Þorkell höfðu drukknað um daginn varð sá atburður
að Helgafelli að Guðrún gekk til kirkju þá er menn voru farnir í rekkjur og
er hún gekk í kirkjugarðshliðið þá sá hún draug standa fyrir sér.
Hann laut yfir hana og mælti: "Mikil tíðindi Guðrún," sagði hann.
Guðrún svarar: "Þegi þú yfir þeim þá, armi."
Gekk Guðrún til kirkju svo sem hún hafði áður ætlað og er hún kom til
kirkjunnar þá þóttist hún sjá að þeir Þorkell voru heim komnir og stóðu úti
fyrir kirkju. Hún sá að sjár rann úr klæðum þeirra. Guðrún mælti ekki við þá
og gekk inn í kirkju og dvaldist þar slíka hríð sem henni sýndist. Gengur
hún síðan inn til stofu því að hún ætlaði að þeir Þorkell mundu þangað
gengnir. Og er hún kom í stofuna þá var þar ekki manna. Þá brá Guðrúnu mjög
í brún um atburð þenna allan jafnsaman.
Föstudag hinn langa sendi Guðrún menn sína að forvitnast um ferðir þeirra
Þorkels, suma inn á Strönd en suma um eyjar. Var þá rekinn víða kominn um
eyjarnar og svo til hvorrartveggju strandar. Þvottdaginn fyrir páska
spurðust tíðindin og þóttu vera mikil því að Þorkell hafði verið mikill
höfðingi. Þorkell hafði átta vetur hins fimmta tigar þá er hann drukknaði en
það var fjórum vetrum fyrr en hinn heilagi Ólafur konungur féll. Guðrúnu
þótti mikið fráfall Þorkels en bar þó skörulega af sér. Fátt eina náðist af
kirkjuviðinum.
Gellir var þá fjórtán vetra gamall. Hann tók þá til búsumsýslu með móður
sinni og tók við mannaforráði. Var það brátt auðsætt á honum að hann var vel
til fallinn til fyrirmanns. Guðrún gerðist trúkona mikil. Hún nam fyrst
kvenna saltara á Íslandi. Hún var löngum um nætur að kirkju á bænum sínum.
Herdís Bolladóttir fór jafnan með henni um næturnar. Guðrún unni mikið
Herdísi.