En er þeir Snorri komu að garðinum þá er eigi getið að þeir hefðust orð við og veittu þeir honum þegar atgöngu og mest með spjótalögum en Arnkell laust af sér með meiðnum og gengu mjög í sundur spjótsköftin fyrir þeim en Arnkell varð eigi sár.

When they, Snorri (and the others), came to the stronghold where it is not spoken (?) that they had spoken and they attacked him at once and most(ly) with spear thrusts, but Anrkell himself struck with injuries and spear shafts went asunder before them, but Arnkell didn’t become injured.

 

En er þeir höfðu látið skotvopnin þá rann Þorleifur kimbi að garðinum og hljóp upp á garðinn með brugðið sverð en Arnkell laust sleðmeiðnum í mót honum og lét Þorleifur þá fallast undan högginu öfugur út af garðinum en meiðurinn koma á garðinn og gekk úr garðinum upp fyrir jarðartorfa frosin en sleðmeiðurinn brotnaði í fjötraraufinni og hraut annar hluturinn út af garðinum.

And when they had given up the missiles, then Thorleifr Kimbi ran to the stronghold and jumped up to the stronghold with a drawn sword, but Arnkell struck with the sledge runner against him and caused Thoreliefr then to fall backwards from the blow out of the stronghold and came injured to the stronghold and went out the stronghold up against frozen ground-turf and the sledge runner broke in the hole in the sledge runner and flew in pieces out of the stronghold.

 

Arnkell hafði reist við heyið sverð sitt og skjöld.

Arnkell had raised (brought up?) with the hay his sword and shield.

 

Tók hann þá upp vopnin og varðist með þeim.

He then took up his weapon and fought with them.

 

Varð honum þá skeinisamt.

He then became exposed to being wounded.  

 

Komust þeir þá upp í garðinn að honum en Arnkell hljóp upp á heyið og varðist þaðan um hríð.

They then got through to him up in the stronghold, but Arnekll jumped up on the hay and was there a while.

 

En þó urðu þær málalyktir að Arnkell féll og huldu þeir hann í garðinum með heyi.

And yet it (plural in ON) became the conclusion (plural in ON) that Arnkell fell (dead), and they covered him in the stronghold with hay.

 

Eftir þetta fóru þeir Snorri heim til Helgafells.

After this, they, Snorri (and his allies), went home to Helgafell.

 

Um dráp Arnkels kvað Þormóður Trefilsson vísu þessa:

Concerning Arnkell’s slaying, Thormodr Trelifson recited this verse:

 

    Fékk hinn fólkrakki,

He became a folk dog,

 

    framdist ungr sigri,

was furthered a young victory,

 

    Snorri sá-orra

Snorri the moor-fowl

 

    sverði nógs verðar.

Enough meal for a sword.

 

 

    Laust í lífs köstu

Struck in life’s pile  (??)

 

    Leifa máreifir

Leave behind raven-(eifir) (??)

 

    unda gjálfrs eldi

dwelt the sea’s din kindled

 

    þá er hann Arnkel felldi.

Where Arnkel fell.