Og er á leið daginn ræddi Þorsteinn við Halldór að þeir skyldu ganga allir saman á tal, "eigum við erindi við þig."
And it is at the end of the day, Thorsteinn spoke with Halldor that they should go all together to talk, “we have an errand with you.”
Halldór kvað það vel fallið.
Halldor said that suited (him) well.
Þorsteinn mælti við förunauta sína að ekki þyrftu þeir að ganga með þeim en Beinir gekk með þeim ekki að síður því að honum þótti mjög eftir því fara sem Halldór gat til.
Thorsteinn spoke with his comrades that they did not need to go with them, and Beinir did not go with them later because it very much seemed to him after that to go as Halldor took care of. (??)
Þeir gengu mjög langt á brott í túnið.
They went very long away into the hayfield.
Halldór hafði yfir sér samda skikkju og á nist löng sem þá var títt.
Halldor had arranged over him a cloak and on (it) a long pin as then was (the) custom.
Halldór settist niður á völlinn en á sína hönd honum hvor þeirra frænda og þeir settust nálega á skikkjuna en Beinir stóð yfir þeim og hafði öxi mikla í hendi.
Halldor sat himself down on the lawn and at his hand each of the two relatives and they sat down near to the cloak and Beinir stood over them and had a large axe in (his) hand.
Þá mælti Þorsteinn: "Það er erindi mitt hingað að eg vil kaupa land að þér.
Then Thorsteinn said: “It is my errand here that I want to buy land from you.
Legg eg þetta því nú til umræðu að nú er Þorkell frændi minn við.
I contribute this that now to (the) discussion that now Thorkell my relative responds. (Z. vera 8 – vera við e-m, to respond to) (or is it Z. við 4 – vera við e-t, to be present at)
Þætti mér okkur þetta vel hent því að mér er sagt að þú hafir ónógleg lausafé en land dýrt undir.
It would seem to me we two are well suited because it is told me that you have insufficient moveable property but expensive land under (your feet). (?)
Mun eg gefa þér í móti þá staðfestu að sæmileg sé og þar í milli sem við verðum á sáttir."
I will give you in exchange then make steadfast at fairly good would be and there in between as we agree on.” (Z. sáttr - verða sáttr á (or um) e-t, at e-u, to agree on)
Halldór tók ekki svo fjarri í fyrstu og inntust þeir til um kaupakosti.
At first, Halldor didn’t refuse and they discussed the bargain.
Og er þeim þótti hann ekki fjarri taka þá felldi Þorkell sig mjög við umræðuna og vildi saman færa með þeim kaupið.
And when it seemed to them he doesn’t refuse, then Thorkell very much caused himself to cease the discussion and wanted together would go with them the purchase.
Halldór dró þá heldur fyrir þeim en þeir sóttu eftir því fastara og þar kom um síðir að þess firr var er þeir gengu nær.
Halldor then drew rather before them and they pursued that stronger and there came at last to that first it was when they went near. (?)
Þá mælti Þorkell: "Sérð þú eigi Þorsteinn frændi hversu þetta fer?
Then Thorkel said: “Do you not see, kinsman Thorstein, how this goes?
Hann hefir þetta mál dregið fyrir oss í allan dag en vér höfum setið hér að hégóma hans og ginningum.
He has dragged this case before us in the whole day (?) and we have sat here at his falsehood and deception.
Nú ef þér er hugur á landkaupi þá munum vér verða að ganga nær."
Now if you have a mind to purchasing land we must approach.” (?)
Þorsteinn kvaðst þá vilja vita sinn hluta, bað nú Halldór úr skugga ganga hvort hann vildi unna honum landkaupsins.
Thorstein said for himself then (he) would want to know the matter, now asked Halldor (is “Halldor” the subject or object, here?) go out of a shadow (make clear?) whether he would grant him the purchase of land.
Halldór svarar: "Eg ætla að ekki þurfi að fara myrkt um það að þú munt kauplaust heim fara í kveld."
Halldor answers: I intend to not need to keep the matter dark concerning that, that you would go home this evening without profit. (Z. fara 18 – fara myrkt e-t, to keep a matter dark)