Þorkell svarar: "Tak sjálfur við þinn ef þú þykist ofgefið hafa eða þér leiki afturmund að en eg mun ekki alnarkefli af honum höggva.

Thorkell answers: “Take (it) yourself if you think (I) have done wrong or it performs a loss to you, and I will not hew from him even a stick (alnarkefli?).   (also, is “ofgefið” a form of Z. “afgøra”?)

 

 

Mun eg bæði til hafa atferð og eljun að afla mér annan við.”

I will have both to activity and energy to accomplish with another.”  (?)

 

Þá segir konungur og allstillilega: "Bæði er Þorkell að þú ert mikils verður enda gerist þú nú allstór því að víst er það ofsi einum bóndasyni að keppast við oss.

Then the king very calmly says: “(It) is both, Thorkell, that you become great if you become now very great because certainly that is alone an overbearing farmer’s son that competes with us.

 

En eigi er það satt að eg fyrirmuni þér viðarins ef þér verður auðið að gera þar kirkju af því að hún verður eigi svo mikil að þar muni of þitt allt inni liggja.

But it is not true that I forbid you the wood if it falls to your lot to make there a church of (it) because it doesn’t become so big that there would too your all lie in.  (??)

 

En nær er það mínu hugboði að menn hafi litla nytsemd viðar þessa og fari því firr að þú getir gert neitt mannvirki úr viðinum.”

But it is near my anticipation that men have little use of this wood and should go that far off that you are able to do any great work out of the wood.”

 

Eftir það skilja þeir ræðuna.

After that they break off their discussion.

 

Snýr konungur í brott og fannst það á að honum þótti verr er Þorkell vildi að engu hafa það er hann lagði til.

The king turns immediately away and it was found that to him it seemed worse that Thorkell wanted that no one of that which he furnished.  (Z. leggja 14 – leggja e-t til, o furnish, contribute, as one’s share)

 

Lét konungur það þó ekki við veðri komast.

Yet the king caused that not to be touched by weather.  (?)

 

Skildust þeir Þorkell með miklum kærleik.

They, Thorkell (and the king), parted with much affection.

 

Stígur Þorkell á skipfjöl og lætur í haf.

Thorkell went on board and puts out to sea.

 

Þeim byrjaði vel og voru ekki lengi úti.

They got a good breeze and were not long out at sea.

 

Þorkell kom skipi sínu í Hrútafjörð.

Thorkell landed his ship at Hrutafiord.

 

Hann reið brátt frá skipi og heim til Helgafells.

He soon rode from (his) ship and home to Helgafell.

 

Allir menn urðu honum fegnir.

Everybody became happy (to see) him.

 

Hafði Þorkell fengið mikinn sóma í þessi ferð.

Thorkell had received much honor in this trip.

 

Hann lét upp setja skip sitt og um búa og fékk kirkjuviðinn til varðveislu þar er vel var kominn því að eigi varð norðan fluttur um haustið því að hann átti starfsamt jafnan.

He had his ship put up and makes his bed and got the wood for safekeeping, there where it was in good estate (?) because it didn’t become moved north during the fall because he had equally much trouble.

 

Þorkell situr nú heima um veturinn í búi sínu.

Thorkell now stays at home during the winter at his farm.

 

Hann hafði jóladrykkju að Helgafelli og var þar fjölmenni mikið.

He had a yule drink at Helgafell and a big crowd was there.

 

Og með öllu hafði hann mikla rausn þann vetur en Guðrún latti þess ekki og sagði til þess fé nýtt vera að menn mikluðu sig af og það mundi og á framreitum er Guðrúnu skyldi til fá um alla stórmennsku.

And in all he had great honor that winter when Gudrun didn’t hold that back and said regarding that new wealth is (for the purpose) that men pride themselves and make a show of that Gudrun should procure for all great men.

 

Þorkell miðlaði marga góða gripi þann vetur vinum sínum, er hann hafði út haft.

Thorkel shared many good gifts that winter (with) his friends, which he had had overseas.