Þá svarar Snorri: "Slíkra mála er vel leitað sem mér er að þér von. Vil eg
þessu máli vel svara því að mér þykir Bolli hinn mannvænsti maður og sú kona
þykir mér vel gift er honum er gift. En það mun þó mestu um stýra hversu
Þórdísi er um gefið því að hún skal þann einn mann eiga að henni sé vel að
skapi."
Þetta mál kemur fyrir Þórdísi en hún svarar á þá leið að hún mundi þar um
hlíta forsjá föður síns, kvaðst fúsari að giftast Bolla í sinni sveit en
ókunnum manni lengra í brott. Og er Snorri fann að henni var ekki þetta í
móti skapi, að ganga með Bolla, þá er þetta að ráði gert og fóru festar
fram. Skal Snorri hafa boð það inni og skal vera að miðju sumri. Við þetta
ríða þeir Þorkell og Bolli heim til Helgafells og er nú Bolli heima þar til
er að brullaupsstefnu kemur.
Búast þeir nú heiman, Þorkell og Bolli, og þeir menn með þeim er til þess
voru ætlaðir. Var þar fjölmenni mikið og hið skörulegsta lið, ríða nú leið
sína og koma í Tungu. Eru þar allgóðar viðtökur. Var þar mikið fjölmenni og
veisla hin virðulegsta. Og er veisluna þrýtur búast menn í brott. Snorri gaf
Þorkatli gjafar sæmilegar og þeim Guðrúnu báðum, slíkt sama öðrum sínum
vinum og frændum. Ríður nú hver heim til síns heimilis þeirra manna er þetta
boð hafa sótt. Bolli var í Tungu og tókust brátt góðar ástir með þeim
Þórdísi. Snorri lagði og mikla stund á að veita Bolla vel og var til hans
hvar betur en til sinna barna. Bolli þekktist það vel og er þau misseri í
Tungu í góðu yfirlæti.
Um sumarið eftir kom skip af hafi í Hvítá. Það skip átti hálft Þorleikur
Bollason en hálft áttu norrænir menn. Og er Bolli spyr útkomu bróður síns
ríður hann þegar suður til Borgarfjarðar og til skips. Verður hvor þeirra
bræðra öðrum feginn. Er Bolli þar svo að nóttum skiptir.