Eftir það tók Björn vopn sín og gekk í brott og ætlar heim. En er hann kom
upp um Digramúla hljópu upp fyrir honum fimm menn. Þar var Þóroddur,
húskarlar hans tveir og synir Þóris viðleggs. Þeir veittu Birni atgöngu en
hann varðist vel og drengilega. Gengu þeir fastast að Þórissynir. Þeir
veittu honum áverka en hann varð banamaður beggja þeirra.
Eftir það leitaði Þóroddur undan með húskarla sína og var sár lítt en þeir
ekki.
Björn gekk leið sína þar til er hann kom heim og gekk til stofu og bað
húsfreyja griðkonu að vinna honum beina. Og er hún kom í stofu með ljós þá
sá hún að Björn var blóðugur mjög. Gekk hún þá fram og sagði Ásbrandi föður
hans að Björn var blóðugur heim kominn. Gekk Ásbrandur í stofu og spurði
hann hví Björn var blóðugur "eða hafið þið Þóroddur fundist?"
Björn svarar og segir að svo var. Ásbrandur spurði hversu farið hefðu
viðskipti þeirra. Björn kvað:
Munat hyrlesti hraustum
hríðar mér að stríða,
heldr hef eg vígi valdið
Viðleggs sona tveggja,
sem vígbalkar válki
valdr geymi-Bil falda
eða dalsveigi deigum
Draupnis skatt að kaupa.
Síðan batt Ásbrandur sár hans og varð hann græddur að heilu.
Þóroddur sótti Snorra goða að eftirmáli um víg Þórissona og lét Snorri búa
mál til Þórsnessþings en synir Þorláks á Eyri veittu Breiðvíkingum að málum
þessum. Og urðu þær málalyktir að Ásbrandur gekk til handsala fyrir Björn
son sinn og hélt upp fébótum fyrir vígin en Björn var sekur ger utan um þrjá
vetur og fór hann í brott samsumars.