Þorgísli þykir nú þetta vel mega fyrir bíta og sér hann ekki í þetta. Slíta
þau nú þessu tali. Þetta ráð er nú fullgert að Þorgils skal til ferðar
ráðast. Býst hann frá Helgafelli og með honum synir Guðrúnar. Ríða þeir inn
í Dali og fyrst heim í Tungu.
61. kafli - Af Snorra og sonum Guðrúnar
Hinn næsta drottinsdag var leið og reið Þorgils þangað með flokki sínum.
Snorri goði var eigi á leið. Var þar fjölmenni.
Um daginn heimti Þorgils til tals við sig Þorstein svarta og mælti: "Svo er
sem þér er kunnigt að þú varst í tilför með Ólafssonum þá er veginn var
Bolli. Hefir þú þær sakir óbætt við þá sonu hans. Nú þó að síðan sé langt
liðið er þeir atburðir urðu þá ætla eg þeim eigi úr minni liðið við þá menn
er í þeirri ferð voru. Nú virða þeir bræður svo sem þeim sami það síst að
leita á við Ólafssonu fyrir sakir frændsemi. Er nú það ætlan þeirra bræðra
að venda til hefnda við Helga Harðbeinsson því að hann veitti Bolla banasár.
Viljum vér þess biðja þig Þorsteinn að þú sért í ferð þessi með þeim bræðrum
og kaupir þig svo í frið og í sætt."
Þorsteinn svarar: "Eigi samir mér þetta að sæta vélræðum við Helga mág minn.
Vil eg miklu heldur gefa fé til friðar mér svo að það þyki góður sómi."
Þorgils segir: "Lítið ætla eg þeim um það bræðrum að gera þetta til fjár
sér. Þarftu ekki í því að dyljast Þorsteinn að þú munt eiga tvo kosti fyrir
höndum, að ráðast til ferðar eða sæta afarkostum þegar er þeir mega við
komast. Vildi eg og að þú tækir þenna kost þótt þér sé vandi á við Helga.
Verður hver fyrir sér að sjá er menn koma í slíkt öngþveiti."
Þorsteinn mælti: "Ger mun fleirum slíkur kostur þeim er í sökum eru við sonu
Bolla?"
Og enn mælti Þorgils: "Um slíkan kost mun Lambi eiga að kjósa."
Þorsteinn kvaðst þá betra þykja ef hann skyldi eigi verða um þetta einlagi.