Þorkell svarar: "Vera kann að þetta séu eigi tóm orð er þú talar nú. En um
hefnd Bolla sé eg ekki líklegra nú en fyrir stundu nema þar snarist nokkurir
hinir stærri menn í bragð."
Snorri mælti: "Vel líkar mér að þú farir enn utan í sumar. Sjáum þá hvað við
ber."
Þorkell kvað svo vera skyldu og skiljast þeir við svo búið. Fór Þorkell
vestur yfir Breiðafjörð og til skips. Hann flutti Grím utan með sér. Þeim
byrjaði vel um sumarið og tóku Noreg sunnarla.
Þá mælti Þorkell til Gríms: "Kunnigur er þér málavöxtur og atburðir um
félagsskap okkarn. Þarf það ekki að tjá. En gjarna vildi eg að hann seldist
með minnum vandræðum út en á horfðist um hríð. En að hraustum manni hefi eg
þig reynt og fyrir það vil eg þig svo af höndum leysa sem eg hafi aldrei
þungan hug á þér haft. Kaupeyri mun eg þér fá svo mikinn að þú megir ganga í
hraustra manna lög. En þú nem ekki staðar norður hér í landi því að frændur
Eiðs eru margir í kaupförum þeir er þungan hug hafa á þér."
Grímur þakkaði honum þessi orð og kvaðst eigi beiða mundu kunna jafn
framarla sem hann bauð. Að skilnaði gaf hann Grími góðan kaupeyri. Töluðu
það margir að þetta væri gert allstórmannlega. Síðan fór Grímur í Vík austur
og staðfestist þar. Hann þótti mikill maður fyrir sér og endast þar frá
Grími að segja.
Þorkell var í Noregi um veturinn og þótti vera mikils háttar maður. Hann var
stórauðigur að fé og hinn mesti ákafamaður. Nú verður þar frá að hverfa um
stund en taka til út á Íslandi og heyra hvað þar gerist til tíðinda meðan
Þorkell er utan.
59. kafli - Af Guðrúnu
Guðrún Ósvífursdóttir fór heiman það sumar að tvímánuði og inn í Dali. Hún
reið í Þykkvaskóg. Þorleikur var þá ýmist í Þykkvaskógi með þeim
Ármóðssonum, Halldóri og Örnólfi, stundum var hann í Tungu með Þorgísli.
Sömu nótt sendi Guðrún mann Snorra goða að hún vill finna hann þegar um
daginn eftir. Snorri brá skjótt við og reið þegar við annan mann þar til að
hann kom til Haukadalsár.