Þorkell mælti: "Þegi skjótt," segir hann.
Thorkell said: "Shut up right now (or less literally "Don't say another word")," he says.

"Mun fóli þinn nokkurum manni líf gefa ef bana verður auðið?
"Will your fool give life to some man if death falls to his lot (i.e., if it is his lot to die)? (Z. auðit - e-m verðr e-s auðit, it falls to one's lot)

Er það og satt að segja að eg spari hvoriga til að þeir eigi nú svo illt saman sem þeim líkar.
It is also true to say that I leave it to neither side so that they would now quarrel so together as they like. (like Z. eiga 5 - e. illt við e-n, to quarrel with)

Sýnist mér það betra ráð að við komum okkur þar að okkur sé við engu hætt en við megum sem gerst sjá fundinn og höfum gaman af leik þeirra því að það ágæta allir að Kjartan sé vígur hverjum manni betur.
That seems to me a better plan that we take ourselves there that to us would be in no danger but we are able as becomes (to) see the meeting and we have (the) pleasure of their sport because that, all commend highly Kjartan would be able to fight any man better.

Væntir mig og að hann þurfi nú þess því að okkur er það kunnigt að ærinn er liðsmunur."
I expect also that he is in need now of that because to us that is known that the odds are substantial."

Og varð svo að vera sem Þorkell vildi.
And it so became to be as Thorkell wanted.

Þeir Kjartan ríða fram að Hafragili.
They, Kjartan (and the others) ride forward to Hafragili (goat-gulley).

En í annan stað gruna þeir Ósvífurssynir hví Bolli mun sér hafa þar svo staðar leitað er hann mátti vel sjá þá er menn riðu vestan.
And in another place they, the sons of Osvifr, doubt what Bolli will himself have there so a spot searched that he was able to see well when men rode from the west.

Þeir gera nú ráð sitt og þótti sem Bolli mundi þeim eigi vera trúr, ganga að honum upp í brekkuna og brugðu á glímu og á glens og tóku í fætur honum og drógu hann ofan fyrir brekkuna.
They now make up their mind and it seemed to them Bolli would not be faithful, go to him up the slope and pretend wrestling also in jest in his feet and dragged him down over the slope. (Z. gøra 1 - g. ráð sitt, to make up one's mind) (Z. b. e-u á, to give out, pretend)

En þá Kjartan bar brátt að er þeir riðu hart og er þeir komu suður yfir gilið þá sáu þeir fyrirsátina og kenndu mennina.
And then Kjartan quickly reported (?) that they rode hard when they come south over the ravine, then they saw the ambushes (why plural?) and recognized the men.

Kjartan spratt þegar af baki og sneri í móti þeim Ósvífurssonum.
Kjartan sprang at once off horseback and turned against them, the sons of Osvifr.

Þar stóð steinn einn mikill.
A large stone stood there.

Þar bað Kjartan þá við taka.
Kjartan asked them there to receive him well. (?)

En áður þeir mættust skaut Kjartan spjótinu og kom í skjöld Þórólfs fyrir ofan mundriðann og bar að honum skjöldinn við.
But before they were able, Kjartan shot a spear and it came in Thorolf's shield above the handle of the shield and carried to him the shield with (it).

Spjótið gekk í gegnum skjöldinn og handlegginn fyrir ofan olboga og tók þar í sundur aflvöðvann.
The spear went through the shield and forearm below (the) elbow and there cut asunder the biceps.

Lét Þórólfur þá lausan skjöldinn og var honum ónýt höndin um daginn.
Then Thorolf let loose (i.e., dropped) the shield and his hand was useless to him during the day.

Síðan brá Kjartan sverðinu og hafði eigi konungsnaut.
Then Kjratan drew his sword and he didn't have the king's gift (sword).

Þórhöllusynir runnu á Þórarin því að þeim var það hlutverk ætlað.
Thorholl's sons ran at Thorarin because that task was allotted to them.

Var sá atgangur harður því að Þórarinn var rammur að afli.
The fighting was hard because Thorarin was strong.

Þeir voru og vel knáir.
They were also very strong.

Mátti þar og varla í milli sjá hvorir þar mundu drjúgari verða.
There could scarcely see (i.e., be seen) between (the two parties) who there would get the better of it. (Z. drjúgr - verða drjúgari (drjúgastr), to get the better (best) of it;

Þá sóttu þeir Ósvífurssynir að Kjartani og Guðlaugur.
Then they, Osvigur's sons and Gudlaugr, attacked Kjartan.

Voru þeir sex en þeir Kjartan og Án tveir.
They were six, but they, Kjartan and An, two.

Án varðist vel og vildi æ ganga fram fyrir Kjartan.
An defended himself well and wanted always (to) go before in front of Kjartan.

Bolli stóð hjá með Fótbít.
Bolli stood nearby with Fotbit (leg bite).

Kjartan hjó stórt en sverðið dugði illa.
Kjartan struck hard, but the sword did poor service.