Kjartan gerir svo sem faðir hans beiðist og tekur hann nú upp skarlatsklæði
sín þau er Ólafur konungur gaf honum að skilnaði og bjó sig við skart. Hann
gyrti sig með sverðinu konungsnaut. Hann hafði á höfði hjálm gullroðinn og
skjöld á hlið rauðan og dreginn á með gulli krossinn helgi. Hann hafði í
hendi spjót og gullrekinn falurinn á. Allir menn hans voru í litklæðum. Þeir
voru alls á þriðja tigi manna. Þeir ríða nú heiman úr Hjarðarholti og fóru
þar til er þeir komu til Lauga. Var þar mikið fjölmenni fyrir.
45. kafli - Af Kjartani og Bolla
Bolli gekk í móti þeim Ólafi og synir Ósvífurs og fagna þeim vel. Bolli gekk
að Kjartani og minntist til hans. Kjartan tók kveðju hans. Eftir það var
þeim inn fylgt. Bolli er við þá hinn kátasti. Ólafur tók því einkar vel en
Kjartan heldur fálega. Veisla fór vel fram.
Bolli átti stóðhross þau er best voru kölluð. Hesturinn var mikill og vænn
og hafði aldregi brugðist að vígi. Hann var hvítur að lit og rauð eyrun og
toppurinn. Þar fylgdu þrjú merhryssi með sama lit sem hesturinn. Þessi hross
vildi Bolli gefa Kjartani en Kjartan kvaðst engi vera hrossamaður og vildi
eigi þiggja. Ólafur bað hann við taka hrossunum "og eru þetta hinar
virðulegstu gjafir."
Kjartan setti þvert nei fyrir, skildust eftir það með engri blíðu og fóru
Hjarðhyltingar heim og er nú kyrrt. Var Kjartan heldur fár um veturinn. Nutu
menn lítt tals hans. Þótti Ólafi á því mikil mein.
Þann vetur eftir jól býst Kjartan heiman og þeir tólf saman. Ætluðu þeir
norður til héraða. Ríða nú leið sína þar til er þeir koma í Víðidal norður í
Ásbjarnarnes og er þar tekið við Kjartani með hinni mestu blíðu og ölúð.
Voru þar híbýli hin veglegstu. Hallur son Guðmundar var þá á tvítugs aldri.
Hann var mjög í kyn þeirra Laxdæla. Það er alsagt að eigi hafi verið
alvasklegri maður í öllum Norðlendingafjórðungi. Hallur tók við Kjartani
frænda sínum með mikilli blíðu