En fátt varð þeim að orðum þaðan í frá. Í þessu bili tekur Ingibjörg til
mjöðdrekku er stendur hjá
And little happened (between them in terms of) words thence forward. Just
then Ingibord takes a mead cask which stands near
henni. Hún tekur þar úr motur hvítan, gullofinn, og gefur Kjartani og kvað
Guðrúnu
her. She takes out of there a white headdress, woven (or embroidered) in
gold, and gives (it) to Kjartan and declared (it)
Ósvífursdóttur helsti gott að vefja honum að höfði sér "og muntu henni gefa
moturinn að
extremely good for Gudrun Osvif’s daughter to wrap around her head “ and you
will give her the headdress
bekkjargjöf. Vil eg að þær Íslendinga konur sjái það að sú kona er eigi
þrælaættar er þú hefir tal
as a bench gift. I wish that those Icelandic women see that your wife is
not descended from thralls who you have had conversation
átt við í Noregi."
with in Norway.”
Þar var guðvefjarpoki um utan. Var það hinn ágætasti gripur.
There was a bag woven of expensive cloth on the outside. It was the most
capital thing.
"Hvergi mun eg leiða þig," sagði Ingibjörg, "far nú vel og heill."
“I shall not lead you (to your ship),” said Ingiborg, “now farewell and
safely.”
Eftir það stendur Kjartan upp og hvarf til Ingibjargar og höfðu menn það
fyrir satt að þeim þætti fyrir að skiljast.
After that Kjartan stands up and went to Ingiborg and took leave and people
had it for truth that to them seemed suffering (fyrir Z #9??) to part.
Gengur nú Kjartan í brott og til konungs, sagði konungi að hann er þá búinn
ferðar sinnar. Ólafur
Kjartan goes now away and to (the) king, told the king that he is then ready
for his journey. King Olaf
konungur leiddi Kjartan til skips og fjöldi manns með honum. Og er þeir komu
þar sem skipið
lead Kjartan to a ship and a crowd of men with him. And when they came
there where the ship
flaut og var þá ein bryggja á land.
was floating and then was a pier on land.
Þá tók konungur til orða: "Hér er sverð Kjartan er þú skalt þiggja af mér að
skilnaði okkrum.
Then (the) king began to speak, “Here is a sword, Kjartan, which you shall
accept from me at our parting.
Láttu þér vopn þetta fylgjusamt vera því að eg vænti þess að þú verðir eigi
vopnbitinn maður ef þú berð þetta sverð."
You allow this weapon to be attached to you because I expect this that you
not become a weapon-bitten man if you bear this sword.”
Það var hinn virðulegsti gripur og búið mjög.
It was the most magnificent treasure and very (finely) worked.
Kjartan þakkaði konungi með fögrum orðum alla þá sæmd og virðing er hann
hafði honum veitt
Kjartan thanked the king with fair words for all those honours and esteem
which he had given him
meðan hann hafði verið í Noregi.
while he had been in Norway.
Þá mælti konungur: "Þess vil eg biðja þig Kjartan að þú haldir vel trúna."
Then (the) king spoke, “I wish this to ask you, Kjartan, that you keep (the)
faith well.”
Eftir það skiljast þeir konungur og Kjartan með miklum kærleik. Gengur þá
Kjartan út á skip.
After that they parted, (the) king and Kjartan, with great affection. Then
Kjartan goes out to (the) ship.
Konungurinn leit eftir honum og mælti: "Mikið er að Kjartani kveðið og kyni
hans og mun
The queen looked after him and spoke, “Much is determined for Kjartan and
his kin and
óhægt vera atgerða við forlögum þeirra."
uneasy will be (their) achievements with their means of subsistence.”