41. kafli
Af Kálfi Ásgeirssyni
Kálfur Ásgeirsson gengur til fundar við Kjartan og spyr hvað hann ætlaði ráða sinna um sumarið.
Kalfur, son of Asgeir, goes to meet with Kjartan and asks what he intended to plan of journeys during the summer.
Kjartan svarar: "Það ætlaði eg helst að við mundum halda skipi okkru til Englands því að þangað er nú góð kaupstefna kristnum mönnum.
Kjartan answers: "I intended that best that we would steer our ship to England because there is now a good Christian men's market.
En þó vil eg finna konung áður en eg ráði þetta til staðar því að hann tók lítt á um ferð mína þá er okkur varð um rætt á vori."
But yet I will meet the king before when I would settle (ráði = subjunctive) this because he took it ill concerning my journey when it happened to us to speak about (this) in the spring. (Z. staðr - ráða e-u til staðar, to settle) (Z. rða - r. um e-t, to speak about)
Síðan gekk Kálfur á brott en Kjartan til máls við konung og fagnar honum vel.
Then Kalfur went away and Kjartan to a talk with the king and (the king) received him well.
Konungur tók honum með blíðu og spurði hvað í tali hefði verið með þeim félögum.
The king received him with friendliness and asked what in conversation they, the crewmen, had been (i.e., what have you guys been talking about).
Kjartan segir hvað þeir hefðu helst ætlað en kvað þó það sitt erindi til konungs að biðja sér orlofs um sína ferð.
Kjartan says what they had best planned and nevertheless that, his business to the king (was) to ask permission for his journey.
Konungur svarar: "Þann kost mun eg þér gera á því Kjartan að þú farir til Íslands út í sumar og brjótir menn til kristni þar annaðhvort með styrk eða ráðum.
The king answers: "I will give you that choice to that, Kjartan, that you go out to Iceland in the summer and compel men to Christianity there either with force or agreements. (Z. kostr 1 - mun ek engan kost á gøra, I will give no choice in the matter)
En ef þér þykir sú för torsóttleg þá vil eg fyrir engan mun láta hendur af þér því að eg virði að þér sé betur hent að þjóna tignum mönnum heldur en gerast hér að kaupmanni."
But if you think that journey hard to perform then I for no one will deliver you up because I value that you be (?) better befallen to serve high born men rather than have merchants get put right. (while this is not reflexive, Z gøra 13 has: g. at e-u, to mend, put right)
Kjartan kaus heldur að vera með konungi en fara til Íslands og boða þeim trúna, kvaðst eigi deila vilja ofurkappi við frændur sína:
Kjartan chose rather to be with the King than go to Iceland and asked for trust, stated for himself (he) would not over-contend with his relatives: (Z. kapp - deila kappi við e-n, to contend, contest, with one)
"Er það og líkara um föður minn og aðra höfðingja þá sem frændur mínir eru nánir að þeir séu eigi að strangari í að gera þinn vilja að eg sé í yðru valdi í góðum kostum."
"That is also more likely concerning my father and other leaders then as my relatives are near that they would not be stronger in to do your wishes that I be in you rule in good terms."
Konungur segir: "Þetta er bæði kjörið hyggilega og mikilmannlega."
The king says: "This is both the wise and grand decision."
Konungur gaf Kjartani öll klæði nýskorin af skarlati.
The king gave Kjartan new-cut clothes of scarlet (and I think I am remembering a note previously from Grace that indicated scarlet was perhaps a type of cloth rather than a color at one point in the past).
Sömdu honum þau því að það sögðu menn að þeir hafi jafnmiklir menn verið þá er þeir gengu undir mál, Ólafur konungur og Kjartan.
(It) agreed (sömdu = semja?) to him that because that told people that they have been equally great men when they undertook a matter, King Olaf and Kjartan.
Ólafur konungur sendi til Íslands hirðprest sinn er Þangbrandur hét.
King Olaf sent to Iceland his king's chaplain who was named Thangbrandr.
Hann kom skipi sínu í Álftafjörð og var með Síðu-Halli um veturinn að Þvottá og boðaði mönnum trú, bæði með blíðum orðum og hörðum refsingum.
He brought his ship to Altafjiord and was with Sidu-Hall during the winter at Thvotta and preched the faith to men, both with friendly words and severe punishment.
Þangbrandur vó tvo menn þá er mest mæltu í móti.
Thangbrandr slew two men, those who most opposed (him). (Z. mæla - m. í móti e-u, to gainsay, oppose, object to)
Hallur tók trú um vorið og var skírður þvottdaginn fyrir páska og öll hjón hans og þá lét Gissur hvíti skírast og Hjalti Skeggjason og margir aðrir höfðingjar.
Hallr accepted the faith during the spring and was baptized (on) Saturday (þvottdagr = þváttdagr) before Easter and all his household and had Gissr the White baptized and Hjalti Skeggjason and many other leaders. ("Skírast" is apparently a past participle, but looks like a reflexive form. Is there any way to tell the difference?)