Ásgeir æðikollur átti fimm börn. Son hans hét Auðun faðir Ásgeirs, föður
Auðunar, föður Egils er átti Úlfeiði dóttur Eyjólfs hins halta. Þeirra son
var Eyjólfur er veginn var á alþingi. Annar son Ásgeirs hét Þorvaldur. Hans
dóttir var Dalla er átti Ísleifur biskup. Þeirra son var Gissur biskup. Hinn
þriðji son Ásgeirs hét Kálfur. Allir voru synir Ásgeirs vænlegir menn.
Kálfur Ásgeirsson var þann tíma í förum og þótti hinn nýsti maður.
Dóttir Ásgeirs hét Þuríður. Hún var gift Þorkeli kugga syni Þórðar gellis.
Þeirra son var Þorsteinn. Önnur dóttir Ásgeirs hét Hrefna. Hún var vænst
kvenna norður þar í sveitum og vel vinsæl. Ásgeir var mikill maður fyrir
sér.
Það er sagt eitt sinn, að Kjartan Ólafsson byrjaði ferð sína suður til
Borgarfjarðar. Ekki er getið um ferð hans fyrr en hann kom til Borgar. Þar
bjó þá Þorsteinn Egilsson móðurbróðir hans. Bolli var í ferð með honum því
að svo var ástúðigt með þeim fóstbræðrum að hvorgi þóttist nýta mega að þeir
væru eigi ásamt. Þorsteinn tók við Kjartani með allri blíðu, kvaðst þökk
kunna að hann væri þar lengur en skemur. Kjartan dvelst að Borg um hríð.
Þetta sumar stóð skip uppi í Gufuárósi. Það skip átti Kálfur Ásgeirsson.
Hann hafði verið um veturinn á vist með Þorsteini Egilssyni. Kjartan segir
Þorsteini í hljóði að það var mest erindi hans suður þangað að hann vildi
kaupa skip hálft að Kálfi, "er mér á því hugur að fara utan" og spyr
Þorstein hversu honum virðist Kálfur.
Þorsteinn kvaðst hyggja að hann væri góður drengur "er það vorkunn mikil
frændi," segir Þorsteinn, "að þig fýsi að kanna annarra manna siðu. Mun þín
ferð verða merkileg með nokkuru móti. Eiga frændur þínir mikið í hættu
hversu þér tekst ferðin."
Kjartan kvað vel takast munu.