Svá sagði hlutr til, at Lúkr skyldi sitja hjá jarlsdóttur um kveldit. Hon
gekk umb gólf ok skemmti sér. Lúkr stóð upp ok gekk til rúms þess, es dóttir
jarlsins hafði setit umb daginn. En es menn skipuðusk í sæti sín, þá gekk
jarlsdóttir at rúmi sínu. Hon kvað:
Hvat skaltu, sveinn, í sess minn?
þvít þú sjaldan hefr gefnar
vargi varmar bráðir,
vesa vilk ein of mína ;
sátt-a-þú hrafn í hausti
of hræsolli gjalla,
vast-a-þú at, þars eggjar
á skelþunnar runnusk.
Lúkr tók til hennar ok setti hana niðr hjá sér. Hann kvað:
Farit hefk blóðgum brandi,
svát mér benþiðurr fylgði,
ok gjallanda geiri;
gangr vas harðr af víkingum;
gørðum reiðir róstu,
rann eldr of sjot manna,
létum blóðga búka
í borghliði sǿfask.