Fór Þorleikur nú á fund landseta sinna, Kotkels og Grímu, og bað þau gera
nokkurn hlut þann er Hrúti væri svívirðing að. Þau tóku undir þetta léttlega
og kváðust þess vera albúin. Síðan fer Þorleikur heim.
En litlu síðar gera þau heimanferð sína Kotkell og Gríma og synir þeirra.
Það var um nótt. Þau fóru á bæ Hrúts og gerðu þar seið mikinn. En er
seiðlætin komu upp þá þóttust þeir eigi skilja er inni voru hverju gegna
mundi. En fögur var sú kveðandi að heyra. Hrútur einn kenndi þessi læti og
bað engan mann út sjá á þeirri nótt "og haldi hver vöku sinni er má og mun
oss þá ekki til saka ef svo er með farið."
En þó sofnuðu allir menn. Hrútur vakti lengst og sofnaði þó.
Kári hét son Hrúts er þá var tólf vetra gamall og var hann efnilegastur sona
Hrúts. Hann unni honum mikið. Kári sofnaði nær ekki því að til hans var
leikur ger. Honum gerðist ekki mjög vært. Kári spratt upp og sá út. Hann
gekk á seiðinn og féll þegar dauður niður.
Hrútur vaknaði um morguninn og hans heimamenn og saknaði sonar síns. Fannst
hann örendur skammt frá durum. Þetta þótti Hrúti hinn mesti skaði og lét
verpa haug eftir Kára. Síðan ríður hann á fund Ólafs Höskuldssonar og segir
honum þau tíðindi er þar höfðu gerst. Ólafur varð óður við þessi tíðindi og
segir verið hafa mikla vanhyggju er þeir höfðu látið sitja slík illmenni hið
næsta sér sem þau Kotkell voru, sagði og Þorleik hafa sér illan hlut af
deilt af málum við Hrút en kvað þó meira að orðið en hann mundi vilja.
Ólafur kvað þá þegar skyldu drepa þau Kotkel og konu hans og sonu "er þó
ofseinað nú."
Þeir Ólafur og Hrútur fara með fimmtán menn. En er þau Kotkell sjá mannareið
að bæ sínum þá taka þau undan í fjall upp. Þar varð Hallbjörn
slíkisteinsauga tekinn og dreginn belgur á höfuð honum. Þegar voru þá
fengnir menn til gæslu við hann en sumir sóttu eftir þeim Kotkatli og Grímu
og Stíganda upp á fjallið. Þau Kotkell og Gríma urðu áhend á hálsinum milli
Haukadals og Laxárdals. Voru þau þar barin grjóti í hel og var þar ger að
þeim dys úr grjóti og sér þess merki og heitir það Skrattavarði. Stígandi
tók undan suður af hálsinum til Haukadals og þar hvarf hann þeim. Hrútur og
synir hans fóru til sjávar með Hallbjörn. Þeir settu fram skip og reru frá
landi með hann. Síðan tóku þeir belg af höfði honum en bundu stein við
hálsinn. Hallbjörn rak þá skyggnur á landið og var augnalag hans ekki gott.