Eftir það komu menn til þings. Er þar allt tíðindalaust. Þórður var löngum í
búð Gests og talaði jafnan við Guðrúnu. Einn dag spurði Þórður Ingunnarson
Guðrúnu hvað konu varðaði ef hún væri í brókum jafnan svo sem karlar.
Guðrún svarar: "Slíkt víti á konum að skapa fyrir það á sitt hóf sem
karlmanni ef hann hefir höfuðsmátt svo mikla að sjái geirvörtur hans berar,
brautgangssök hvorttveggja."
Þá mælti Þórður: "Hvort ræður þú mér að eg segi skilið við Auði hér á þingi
eða í héraði og geri eg það við fleiri manna ráð því að menn eru skapstórir
þeir er sér mun þykja misboðið í þessu?"
Guðrún svarar stundu síðar: "Aftans bíður óframs sök."
Þá spratt Þórður þegar upp og gekk til Lögbergs og nefndi sér votta að hann
segir skilið við Auði og fann það til saka að hún skarst í setgeirabrækur
sem karlkonur.
Bræðrum Auðar líkar illa og er þó kyrrt. Þórður ríður af þingi með þeim
Ósvífurssonum.
En er Auður spyr þessi tíðindi þá mælti hún:
Vel er eg veit það
var eg ein um látin.
Síðan reið Þórður til féskiptis vestur til Saurbæjar með tólfta mann og gekk
það greitt því að Þórði var óspart um hversu fénu var skipt. Þórður rak
vestan til Lauga margt búfé. Síðan bað hann Guðrúnar. Var honum það mál
auðsótt við Ósvífur en Guðrún mælti ekki í móti. Brullaup skyldi vera að
Laugum að tíu vikum sumars. Var sú veisla allsköruleg. Samför þeirra Þórðar
og Guðrúnar var góð. Það eitt hélt til að Þorkell hvelpur og Knútur fóru
eigi málum á hendur Þórði Ingunnarsyni að þeir fengu eigi styrk til.
Annað sumar eftir höfðu Hólsmenn selför í Hvammsdal. Var Auður að seli.
Laugamenn höfðu selför í Lambadal. Sá gengur vestur í fjöll af Sælingsdal.
Auður spyr þann mann er smalans gætti hversu oft hann fyndi smalamann frá
Laugum. Hann kvað það jafnan vera sem líklegt var því að háls einn var á
milli seljanna.
Þá mælti Auður: "Þú skalt hitta í dag smalamann frá Laugum og máttu segja
mér hvað manna er að veturhúsum eða í seli og ræð allt vingjarnlega til
Þórðar sem þú átt að gera."