Í þenna tíma bjó Hólmgöngu-Bersi í Saurbæ á þeim bæ er í Tungu heitir. Hann
fer á fund Ólafs og bauð Halldóri syni hans til fósturs. Það þiggur Ólafur
og fer Halldór heim með honum. Hann var þá veturgamall.
Það sumar tekur Bersi sótt og liggur lengi sumars.
Það er sagt einn dag er menn voru að heyverki í Tungu en þeir tveir inni,
Halldór og Bersi. Lá Halldór í vöggu. Þá fellur vaggan undir sveininum og
hann úr vöggunni á gólfið. Þá mátti Bersi eigi til fara.
Þá kvað Bersi þetta:
Liggjum báðir
í lamasessi
Halldór og ek,
höfum engin þrek.
Veldur elli mér
en æska þér.
Þess batnar þér
en þeygi mér.
Síðan koma menn og taka Halldór upp af gólfinu en Bersa batnar. Halldór
fæddist þar upp og var mikill maður og vasklegur.
Kjartan Ólafsson vex upp heima í Hjarðarholti. Hann var allra manna vænstur
þeirra er fæðst hafa á Íslandi. Hann var mikilleitur og vel farinn í
andliti, manna best eygður og ljóslitaður. Mikið hár hafði hann og fagurt
sem silki og féll með lokkum, mikill maður og sterkur eftir sem verið hafði
Egill móðurfaðir hans eða Þórólfur. Kjartan var hverjum manni betur á sig
kominn svo að allir undruðust þeir er sáu hann. Betur var hann og vígur en
flestir menn aðrir. Vel var hann hagur og syndur manna best. Allar íþróttir
hafði hann mjög umfram aðra menn. Hverjum manni var hann lítillátari og
vinsæll svo að hvert barn unni honum. Hann var léttúðigur og mildur af fé.
Ólafur unni mest Kjartani allra barna sinna.
Bolli fóstbróðir hans var mikill maður. Hann gekk næst Kjartani um allar
íþróttir og atgervi. Sterkur var hann og fríður sýnum, kurteis og hinn
hermannlegsti, mikill skartsmaður. Þeir unnust mikið fóstbræður.
Situr Ólafur nú að búi sínu svo að vetrum skipti.
29. kafli - Af utanferð Ólafs
Það er sagt eitt vor að Ólafur lýsti því fyrir Þorgerði að hann ætlar utan:
"Vil eg að þú varðveitir bú og börn."
Þorgerður kvað sér lítið vera um það en Ólafur kvaðst ráða mundu. Hann
kaupir skip er uppi stóð vestur í Vaðli.