Óinn vas inn reiðasti, brá sverði ok vildi hjó til Útína Javasonar. En
Þrípíó kvað, “Bokki sæll,” segir hann til Lúki, “Sjá inn lágvaxni maðr þar
es maðr hagr við járn ok tré; vit vǭrum áðr samþrælar. Ok væri hann ódýrari
en áðr, ef Útíni Javason óttisk reiði frænda þíns.” Sjá inn lágvaxni maðr
vas Artú Dítússon, bróðir hans.
“Óinn frændi,” segir Lúkr, “Kaup þenna inn lágvaxna mann.” Óinn gørði svá,
ok þeir Dítússynir fylgðu Lúki Anakinssyni heim.
“Eigi þessu gleym,” segir Þrípíó bróður sínum, “Ok fyr hví bjargaða ek þér?
Þú ert heiðinn sem þeir.”
XX. Kapítuli: Frá Boði Leiu Konungsdóttur
At Vatnabœ laugaðisk Þrípíó, ok gleddisk mjǫk við; lofaði hann guð ok inn
heilaga Patrek byskup.
En Lúkr Anakinsson kvartaði um frænda hans Óin. “Hann es ójafnaðarmaðr,”
segir Lúkr, “Vinr minn Biggs sagði satt; aldregi mun ek komask undan
Íslandi.”
Þrípíó heyrði orð hans ok segir, “Fæ ek þér holpnum, bokki sæll?”
“Já víst,” segir Lúkr, “Ef Hvíta-Kristr þinn hefir þér gefinn þann krapt, at
þú kannt at skunda tíð, eða at veita mér vængi, svá at ek má komask undan
steini þessum.”
“Nei, bokki sæll,” segir Þrípíó, “Ek em prestr en engi fordæðumaðr. Ok satt
at segja, veit ek eigi, hvar á Íslandi ek em.”
Lúkr kvað, “Ef þat es dalr á Íslandi, þar es má sjá hlíð fagra, bleika akra,
ok slegna tún – it eruð í dal þeim, es liggr í þeim stœrta fjarska frá.”
“Ek skil, bokki sæll,” segir Þrípíó.
En Lúkr segir, “Ek nefndumk Lúkr Anakinsson.”
“Ek heiti Þrípíó Dítússon, ok sjá maðr es bróðir minn, Artú,” mælti Þrípíó.