Ekki lét Þorgerður sér það skiljast.

Thorgurd didn't let herself be convinced of that. (Z skilja 10 - láta sér e-t skiljast., to let oneself be convinced of)

Nú skilja þau talið og þykir nokkuð sinn veg hvoru.

They now break off their talk and they somewhat disagree. (Z þykkja 2 - þótti sinn veg hvárum, they disagreed)

Annan dag eftir gengur Egill til búðar Höskulds og fagnar Höskuldur honum vel, taka nú tal saman.

The next day after, Egill goes to Hoskuld's booth and Hoskuld welcomes him well, (and they) begin now to talk together.

Spyr Höskuldur hversu gengið hafi bónorðsmálin.

Hoskuld asks how the business of wooing has gone.

Egill lét lítt yfir, segir allt hversu farið hafði.

Egill expressed little approval, says how all had gone. (closest I could find was Z láta 12 - l. vel (illa) yfir e-u, to express approval (disapproval) of a thing)

Höskuldur kvað fastlega horfa "en þó þykir mér þér vel fara."

Hoskuld stated it looked difficult "and nevertheless it seems to me you do well."

Ekki var Ólafur við tal þeirra.

Olaf was not at their conversation.

Eftir það gengur Egill á brott.

After that Egill goes away.

Fréttir Ólafur nú hvað líði bónorðsmálum.

Now Olaf asks what took place (with the) businesses of wooing.

Höskuldur kvað seinlega horfa af hennar hendi.

Hoskuld repeated reluctantly (how) it looked from his hand.

Ólafur mælti: "Nú er sem eg sagði þér faðir að mér mundi illa líka ef eg fengi nokkur svívirðingarorð að móti.



Olaf spoke: "Now (it) is as I told you, father, that I would not like (it) if I got any dishonorable words against (me).

Réðstu meir er þetta var upp borið.

This is more your council had produced (it's all your fault?).

Nú skal eg og því ráða að eigi skal hér niður falla.

Now I will also therefore advise that I will not fall here.

Er það og satt að sagt er, að úlfar eta annars erindi.

That is also true, that is said, that wolves eat another's errand.

Skal nú og ganga þegar til búðar Egils."

(We) will not also go at once to Egill's booth."

Höskuldur bað hann því ráða.

Hoskuld bade him therefore (to) have his way.

Ólafur var búinn á þá leið að hann var í skarlatsklæðum er Haraldur konungur hafði gefið honum.

Olaf was attired thus: that he was in the red clothes that King Harald had given him. (Z. leið 4 - á þá l., in this wise, thus)

Hann hafði á höfði hjálm gullroðinn og sverð búið í hendi er Mýrkjartan konungur hafði gefið honum.

He had on a gilt helmet and an ornamented sword in hand that King Myrkjartan had given him.

Nú ganga þeir Höskuldur og Ólafur til búðar Egils.

Now they, Hoskuld and Olaf, go to Egill's booth.

Gengur Höskuldur fyrir en Ólafur þegar eftir.

Hoskuld goes first and Olaf immediately after.

Egill fagnar þeim vel og sest Höskuldur niður hjá honum en Ólafur stóð upp og litaðist um.

Egill receives them well and Hoskuld is-seated (?) down with him, but Olaf stood up and looked about.

Hann sá hvar kona sat á pallinum í búðinni.

He saw someplace (?) a woman (who) sat at the steps of the booth.

Sú kona var væn og stórmannleg og vel búin.

This woman was beautiful and magnificent and well dressed.

Vita þóttist hann að þar mundi vera Þorgerður dóttir Egils.

He thought (he) knew that there would be Egil's daughter Thorgerd.

Ólafur gengur að pallinum og sest niður hjá henni.

Olaf goes to the steps and sits down with her.

Þorgerður heilsar þessum manni og spyr hver hann sé.

Thorgerd greets this man and asks who he is.

Ólafur segir nafn sitt og föður síns: "Mun þér þykja djarfur gerast ambáttarsonurinn er hann þorir að sitja hjá þér og ætlar að tala við þig."

Olaf says his name and his father's (name): "You will think daring (that) it-comes-to-pass (that) the son of a concubine is he (who) dares to sit with you and intends to talk with you."

Þorgerður svarar: "Það muntu hugsa að þú munt þykjast hafa gert meiri þoranraun en tala við konur."

Thorgerd answers: "It would think that you would think (you) have done a bigger trial-of-courage than talk with a woman."

Síðan taka þau tal milli sín og tala þann dag allan.

Then they begin to talk together and talk all that day.

Ekki heyra aðrir menn til tals þeirra.

Other people don't listen to their conversation.

Og áður þau slitu talinu er til heimtur Egill og Höskuldur.

And they don't break-off talking before until Egill and Hoskuld round them up. (Z. heimta 2 - (2) esp. in pl. (heimtur) bringing home sheep from the summer pastures)

Tekst þá af nýju ræða um bónorðsmálið Ólafs.

Talk of Olaf's business-of-wooing began again.

Víkur Þorgerður þá til ráða föður síns.

Thorgerd then turns to advice of her father.

Var þá þetta mál auðsótt og fóru þá þegar festar fram.

This matter was then easy-to-win and took place at once then settled.

Varð þeim þá unnt af metorða, Laxdælum, því að þeim skyldi færa heim konuna.

They were then granted esteem, the Laxdalers, because to them would go home the woman.

Var ákveðin brullaupsstefna á Höskuldsstöðum að sjö vikum sumars.

A wedding-meeting was appointed at Hoskuld's town at seven weeks of (the) summer.

Eftir það skilja þeir Egill og Höskuldur og ríða þeir feðgar heim á Höskuldsstaði og eru heima um sumarið og er allt kyrrt.

After that they, Egil and Hoskuld, part and they, father and son ride home to Hoskuld's town and are home during the summer and all is quiet.