Maðr hét Gríðó, hirðmaðr Jabba; honum líkaði illa Hólmgǫngu-Hani ok girnask
á skipit hans. En þá es hann frá, at Hólmgǫngu-Hani vas stolinn ránsfé sínu
ok farinn til Íslands, spurði hann konungi: “Líkar yðr vel ránsfé, konungr,
es Hólmgǫngu-Hani fœrir yðr?”
“Vel,” sagði Jabbi konungr.
“Þá myndi yðr margt um finnask,” segir Gríðó, “Ef ér hefðið allan þann, sem
ér eiguð, en nú fór þat fjarri. Es it miklu meiri hlutr, es Hani dregr undir
sik. Hann sendr yðr at gjǫf bjórskinn þrjú, en ek veit víst, at hann hefir
eptir þrjá tigu þeira, es ér eiguð, ok hygg ek, at slíkan mun hafi farit um
annat. En nú hefi ek fregnat, at hann es farinn til Íslands með mikit fé, es
hann vill selja þar, en eiguð ér allt þat. Satt mun þat, konungr, ef þú fær
skipit hans it góða í hǫnd mér, at meira fé skal ek fœra þér.”
En allt þat, es Gríðó sagði á hendr Hólmgǫngu-Hana, þá bǭru förunautar hans
vitni með honum. Kom þá svá, at Jabbi konungr vas inn reiðasti.
“Fœr mér,” segir Jabbi konungr, “Skipit ok allt þat, es á es, en drep
Hólmgǫngu-Hana Sólósson ok Tsiubakka inn fríska, ef þeir vili eigi koma fyr
mér.”
XVIII. Kapítuli: Frá Leiu ok Dítússonum
Kona hét Leia; hon vas Beilorganasdóttir, írsks konungs í Aldiransveitum.
Við Beilorgana ok Falfaðni vas þat fátt, því at Falfaðinn Noregskonungr
kvazk vesa Írlandskonungr ok, en hann herjaði þar víða í Aldiransveitum.
Þat vǭru margir hǫfðingjar í mǫrgum lǫndum, þeim es mislíkaði mjǫk Falfaðinn
konungr, en líkaði eigi vel Jabbi Danakonungr heldr. Fóru margir til nýja
landa, beggja Færeyja ok Íslands ok Suðreyja ok Orkneyja ok Hjaltlands. En
herrinn Falfaðins vas mikill, ok hann átti mǫrg herskip ok stór, ok hann
herjaði lǫnd þeira, es vildu eigi viðkenna einvald hans; hann lét drepa ok
marga góða menn, ok þrælka aðra. Vas hann allóvinsæll konungr. En því at
Falfaðinn konungr vildi kúga alla þá, es stóðu í móti honum, lét hann gøra
it stœrsta skip, es menn hǫfðu sét á sjóvum; helt þat skip svá mǫrgum mǫnnum
ok vǭpnum, at þeir máttu ræna allt þat, es vas í einni stórri borg, ok vas
því skipi nafn gefit, ok hét þat Dauðastjarna.