Ólafur biður hann ráða.
Líður nú til þings framan. Höskuldur býst nú heiman og fjölmennir mjög.
Ólafur son hans er í för með honum. Þeir tjalda búð sína. Þar var fjölmennt.
Egill Skalla-Grímsson var á þingi. Allir menn höfðu á máli er Ólaf sáu
hversu fríður maður hann var og fyrirmannlegur. Hann var vel búinn að vopnum
og klæðum.
23. kafli - Kvonfang Ólafs Höskuldssonar
Það er sagt einn dag er þeir feðgar Höskuldur og Ólafur gengu frá búð og til
fundar við Egil. Egill fagnar þeim vel því að þeir Höskuldur voru mjög
málkunnir. Höskuldur vekur nú bónorðið fyrir hönd Ólafs og biður Þorgerðar.
Hún var og þar á þinginu.
Egill tók þessu máli vel, kvaðst hafa góða frétt af þeim feðgum: "Veit eg og
Höskuldur," segir Egill, "að þú ert ættstór maður og mikils verður en Ólafur
er frægur af ferð sinni. Er og eigi kynlegt að slíkir menn ætli framarla til
því að hann skortir eigi ætt né fríðleika. En þó skal nú þetta við Þorgerði
ræða því að það er engum manni færi að fá Þorgerðar án hennar vilja."
Höskuldur mælti: "Það vil eg Egill að þú ræðir þetta við dóttur þína."
Egill kvað svo vera skyldu.
Egill gekk nú til fundar við Þorgerði og tóku þau tal saman.
Þá mælti Egill: "Maður heitir Ólafur og er Höskuldsson og er hann nú
frægstur maður einnhver. Höskuldur faðir hans hefir vakið bónorð fyrir hönd
Ólafs og beðið þín. Hefi eg því skotið mjög til þinna ráða. Vil eg nú vita
svör þín. En svo líst oss sem slíkum málum sé vel fellt að svara því að
þetta gjaforð er göfugt."
Þorgerður svarar: "Það hefi eg þig heyrt mæla að þú ynnir mér mest barna
þinna. En nú þykir mér þú það ósanna ef þú vilt gifta mig ambáttarsyni þótt
hann sé vænn og mikill áburðarmaður."
Egill segir: "Eigi ertu um þetta jafnfréttin sem um annað. Hefir þú eigi það
spurt að hann er dótturson Mýrkjartans Írakonungs? Er hann miklu betur
borinn í móðurkyn en föðurætt og væri oss það þó fullboðið