Ek heiti Hani Sólósson," segir Hani, "Sumir kalla mik Hólmgongu-Hana. En sjá
fylgðarmaðr minn es maðr frískr, Tsiubakka at nafni. Vit erum komnir hingat
frá Danmork ok erum kaupdrengir."
"Ef it eruð sannarlega kaupdrengir," segir hofðingi, "Þá munuð it hafa vorur
á skipi ykkar, þær es it vilið selja, ok vér viljum kaupa, ok látið øss sjá
varning ykkar."
Þessir menn gingu síðan upp á skipit, ok þar fundu þeir margar gørsemar,
þeim es Hólmgongu-Hani ok Tsiubakka hofðu stolnar frá þeim. Þessar þeir
tóku, ok þeir vildu drepa Hólmgongu-Hana.
"Drepið hann eigi," segir inn fyrsti hofðingi, "Því at ek kennda hann í
fyrstunni, ok kennda ek foður hans ok. Hann es engi vinr Falfaðins konungs,
ok erum vér heldr eigi. En vér skulum taka allar þessar vorur, þeim es hann
stól, ok skulum honum ekki gjalda."
En því at þat haustaði, ok Hólmgongu-Hani hafði ekki ránsfé, þat es hann
skyli selja í hendr Jabba konungi, snaraðisk hann sem skjótast við Íslandi
ok þar vildi forðask reiði Jabba konungs, unz hann fengi nekkverjan skatt,
þann es hann fengi forðan konungi.
Maðr hét Vattó, maðr gamall ok stuttr, en góðr búandi ok móðurfrændi Hana.
Hann bjó á Íslandi, at þeim bo, es hét at Mósæslastoðum; dvolðusk þeir
Hólmgongu-Hani þar þann vetr. Þar gistu ok margir aðrir ránsmenn ok útlagar,
því at Vattó vas sjálfr útlegðarmaðr ok elskaði eigi konunga. Enn hafa sumir
sagt, at bor hans væri it versta greni manna óráðvandra ok rógsmanna.