Þegar er hann sagði þessi orð, kom sendiboði til dura húss. Jóði Gormóarson
spurði, hvat hann vildi segja.
Sendiboði segir, at margir hermenn komi, ok drepi allt þat, er þeir sáu
lifandi, jafnvel þó þat væri fé eða barn.
Víga-Óbívan spurði, hverr forði þenna her hingat.
Sendiboði segir, at sá var maðr hár, "Ok var hann í blárri kápu ok blám
hjálmi, ok var ein hond honum silfrgor."
Víga-Óbívan segir, "Paðéma dróttning, forum vit nú frá Nóregi. Fyrir hví
dveldisk þú? Ek sé, at skip þitt stendr í firði. Ætlaðirðu aldrigi, at fara
aptr til ríkis þíns á Írlandi, þar er barnit mun alask somilega? Fyrir hví
dvelisk þú, eptir þú hefir dvalzk hér of lengi?"
En Paðéma dróttning þagði.
"Þú ert aldrigi aptr farin til ríkis þíns," segir Víga-Óbívan enn, "Eptir
morg ár í Færeyjum ok í Nóregi, ok váru þau ár gagnlaus þér. Fyrir hví sitr
þú hér ok ferr eigi aptr? Farðu með oss ok lifðu í ríki þínu með barn
lifanda. Dvelisk hér skaltu deyja, ok lébarnit í þér. Fyrir hví viltu eigi
segja, já eða nei? Anakinn kømr ok með hann dauði. Hann er konungs hirðmaðr.
Hann skal drepa þik ok barnit!"
Paðéma dróttning grét, en hon mælti ekki.
Víga-Óbívan skoðaði hana ifasamlega, ok sagði, "Anakinn er faðirinn. Eða er
hann eigi?"
Paðéma dróttning þagði enn. En Víga-Óbívan talaði við hirðmenn hennar,
segjandi, "Búið skip hennar í Íslandsfor; mun dróttningin snart taka
barnsótt, ok ek vænti eigi þess, at vér komim til Írlands árla." En þat skip
var áðr búit; hafði Paðéma dróttning ætlat at fara til Írlands, þá er
Anakinn kæmi aptr.