"Hvat veiztu, um Paðému dróttning?" segir Anakinn.
"Víst mun hon deyja án seiðlækningar," segir konungr, "Ek hef fyrirsét þat.
Ok Jeðifjarðamenn munu eigi hjálpa henni svá. Ef þú vill bjarga þeiri
dróttningu ok því barni er hon berr þér þrælbornum, er ek sá eini er mun þér
duga. Á Írlandi eða á Íslandi eða jafnvel meðal Jeðifjarða værirðu athlogi
ok skóggangsmaðr, sá þræll er spillti dróttningu. Hér geri ek þik ríkan
hersi, já jarl - ef þú mér gefr þat síðasta brot ríkis míns Nóregs. Ok er
þat Jeðifirðir."
Maðr í blárri kápu stóð nú meðal hirðmanna, ok var hann Meis Vindússon. "Ek
hef þat heyrt, at þú Falfaðinn konungr vildir þrælka Jeðifjarðamenn sem þú
hefr oll onnur heruð þrælkuð. En vér munum eigi þjóna þér viljandi -" ok brá
hann sverðinu.
Falfaðinn konungr bannaði hirðmonnum at verja sik, þó hann væri maðr gamall,
ok brá sjálfr sverði. En at lokum var Meis sterkari, ok hann Falfaðin
afvápnaðan.
Anakinn mælti: "Þat er morð, at drepa mann afvápnaðan."
En Meis Vindússon hjó til Falfaðins konungs. En Falfaðinn konungr seiddi
seið, ok eldingar kvámu frá fingrunum konungi, svá at sverð snart hann eigi,
en Meis Vindússon brann. Brann Falfaðinn konungr ok, ok andlitit hans
bráðnaði ok varð lýtt.
"Anakinn þrælsson," segir Meis Vindússon, "Vit gerum þér kost. Þú fær
borgnum mér eða Falfaðni konungi. En ek einn kunna svá vinna, at gøra þér
nýja silfrhondina. Ok þú sér eiðrofi ok griðníðingr, ef frænda bandamanns þú
drepir."