"Þú sér, minn ungi lærisveinn," segir konungr, "Ok þat er þér fólgit, at
seiðmenn eru ok læknar. Ertu freginn frá sogu þess ríka seiðmanns, er
Plagueis hét?"
"Nei, herra," kvað Anakinn himin-gangari.
"Þat mér þóttisk líkligast," segir konungr, "Því at þá sogu vildi engi maðr
frá Jeðifjorðum segja frá. Sú er seiðsaga. Plagueis var seiðmaðr, ríkr maðr
ok víss. Svá sterkr var hann í seið, at hann kunni svá vinna, at þær er hann
elskaði dó eigi."
Anakinn mælti: "Segir þú satt, at hann svá vann, at hann bjargar monnum frá
dauðanum?"
Falfaðinn konungr svaraði: "Seiðr er vegrinn til þeirar kunnáttu, er
nokkurum þekkir ónáttúrlig. Plagueis varð svá máttugr, at hann óttaðisk
þetta eitt, at hann tapaði mættinum. Ok sjálfsagt tapaði hann mættinum. Hann
hafði kennt lærisveinunum allan seiðinn, en lærisveinninn drap hann sofanda.
Hann kunni at bjarga oðrum frá dauðanum, en ekki sjálfum sér."
Anakinn mælti: "Er þat manni mogulegt, at nema þenna seið?"
"Eigi frá Jeðifjarðamanni," segir Falfaðinn konungr.
"Er þat geta mín," segir Anakinn himingangari, "At þú sér sjálfr seiðmaðr."
"Sá konungr, er vill verða víss ok víðlendr, drekkr þat allt er má frá Urðar
brunni," kvað Falfaðinn konungr, "En Jeðifjarðamenn vilja eigi drekka frá
myrkum votnum þar. Ek veit hvar Óðinn veðit fólgit. Þat var eigi í inum
skírum votnum brunns. Ok hverir eru konungar? Vit Óðinn, ok engi
Jeðifjarðamaðr. Drekktu frá inum myrkum votnum, Anakinn himingangari.
Drekkirðu þaðan, verðirðu sterkari en er nakkvarr Jeðifjarðamaðr. Má henda,
at ek læra þér þann seið, er fær Paðému dróttningu borginni."